موانع استفاده از اسانس های گیاهی به عنوان نگهدارنده های غذایی و راهکارهای موجود جهت رفع آن ها

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 524

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCFOODI26_311

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1398

چکیده مقاله:

ایمنی و کیفیت مواد غذایی، یک نگرانی اساسی برای مصرف کنندگان و تولیدکنندگان مواد غذایی است. فعالانصنعت غذا به منظور تضمین کیفیت و ایمنی مواد غذایی، مجبور به استفاده از نگهدارنده های غذایی هستند.نگهدارنده های غذایی، ترکیبات طبیعی یا مصنوعی هستند که فرآیند تخریب مواد غذایی (ناشی از رشد میکروب ها،فعالیت آنزیم ها و اکسیداسیون) را به تاخیر می اندازند. تا کنون، استفاده از نگهدارنده های سنتزی در غذا، رواجبیشتری داشته است. اما در سال های اخیر، با افزایش روزافزون آگاهی مصرف کنندگان مواد غذایی نسبت به اثراتنامطلوب افزودنی های سنتزی بر سلامت انسان، نظیر سرطان زایی و سمی بودن این ترکیبات شیمیایی، و درک منفیاز نگهدارنده های سنتزی، تمایل مصرف کنندگان به جایگزینی نگهدارنده های شیمیایی با نگهدارنده های طبیعیاستخراج شده از سیستم های بیولوژیکی، افزایش یافته است. اسانس های گیاهی، ترکیباتی هستند که از بخش هایمختلف گیاه شامل برگ، گل، ساقه و ... به دست می آیند. اسانس های گیاهی، دارای خاصیت ضد باکتریایی، ضدقارچی و آنتی اکسیدانی قابل توجهی هستند. از این رو پتانسیل زیادی برای جایگزینی با نگهدارنده های سنتزیخطرناک دارند. به رغم کارایی شگفت انگیز اسانس ها به عنوان نگهدارنده های طبیعی، موانع متعددی جهت استفادهاز آنها در صنایع غذایی وجود دارد. فراریت بالا، بی ثباتی فیزیکی و شیمیایی، حلالیت پایین در آب، اثرگذاری برماتریکس ماده غذایی (چربی، پروتئین و ...) و اتصال ضعیف به مکان های هدف، از جمله موانع موجود جهت استفادهاز آنها می با شند. پیشرفت های اخیر در فناوری نانو، پتانسیل برطرف کردن موانع استفاده از اسانس ها به عنواننگهدارنده های مواد غذایی را ایجاد کرده است. استفاده از نانو انکپسولاسیون (نانوامولسیون، استراتژی های مبتنی برلیپوزوم و استراتژی مبتنی بر نانوذرات جامد- چربی)، فرصتی عالی برای توسعه حامل های جدید برای کنترلرها سازی اسانس ها به عنوان مواد نگهدارنده در سیستم های غذایی است. نانو انکپسولاسیون اسانس ها، مزایایمتعددی همچون ثبات فیزیکی و شیمیایی، حفاظت در برابر اکسیداسیون، رهایش کنترل شده، افزایش پراکندگی وفقدان اثرات نامطلوب ارگانولپتیکی دارد. از این رو استفاده از فناوری نانو برای توسعه اسانس ها به عنوان نگهدارنده،می تواند اثربخشی آنها را در سیستم های غذایی افزایش دهد. در این بررسی، محدودیت های موجود و چشماندازهای آینده برای تجاری سازی کاربرد اسانس ها به عنوان نگهدارنده های طبیعی مواد غذایی، مورد بحث قرارخواهند گرافت.

نویسندگان

فرشته قاسمی

دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم و صنایع غذایی- دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان

صبیحه سلیمانیان زاد

استاد، گروه علوم و صنایع غذایی- دانشکده کشاورزی، دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان