بررسی میزان نیترات و نیتریت در آب های آشامیدنی و آب میوه ها در ایران (1388-1398)

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,395

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCFOODI26_647

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1398

چکیده مقاله:

نیترات و نیتریت بخش اصلی چرخه نیتروژن هستند که به طور طبیعی در آب یافت می شوند. حضور این ترکیبات بهعنوان یک شاخص آلودگی آب به فاضلاب در نظر گرفته می شود. مقادیر نیترات و نیتریت در آبهای زیرزمینی و آب هایآشامیدنی در حال افزایش هستند. نیترات و نیتریت از طریق مصرف آبهای آلوده به طور مستقیم (نوشیدن آب آلودهشده) یا غیرمستقیم (میوه، سبزی و مصرف آب میوه) وارد بدن می شوند. تجمع این مواد در بدن در درازمدت، منجربه مشکلات سلامتی از جمله پرکاری تیروئید، اختلالات گوارشی، سرطان ها و حتی تهدید به مرگ در کودکان میشود. بر اساس دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی (WHO) و ISIRI (موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران)،میزان نیترات و نیتریت قابل قبول در آب آشامیدنی به ترتیب کمتر از 50 میلی گرم بر لیتر و 3 میلی گرم بر لیتراست. یافته ها نشان داد نیترات و نیتریت کمتر از حداکثر سطح توصیه شده WHO بودند. آب میوه های گرمسیریدارای بالاترین میزان نیترات و نیتریت بودند، در حالی که کمترین میزان نیترات و نیتریت مربوط به آب گیلاس و آبپرتقال بود. عوامل موثر در میزان این ترکیبات نیتروژنی در آب میوه عبارتند از: نوع میوه، شرایط جغرافیایی و ذخیرهسازی، خاک، نوع و میزان کود های کشاورزی، آب مورد استفاده برای آبیاری میوه و یا استفاده در تولید آب میوه وفرایند تولید. مطالعات به وضوح نشان دادند که آب های آشامیدنی از نظر نیترات ایمن هستند، اما در برخی از نمونهها، محتوای نیتریت بالاتر از مقادیر توصیه شده WHO است. به طوری که مقادیر نیترات و نیتریت در تمام نمونههای آب آشامیدنی بطری شده کمتر از حدود مجاز استانداردهای ملی و بین المللی به جز 5 نمونه از 845 نمونه موردمطالعه بود. نتایج مطالعات بررسی شده نیز نشان داد که محتوای نیترات در 96 ٪ از آبهای بطری شده، بالاتر از آنچهکه روی لیبل نوشته شده است می باشد و در 80 ٪ از آنها، مقادیر نیتریت روی لیبل درج نشده بود. مقدار نیترات درشبکه توزیع آب استان های بوشهر، گیلان و مازندران بالاتر از حد مجاز بود. بیش از 50 درصد از چاه های آزمایششده در شهرستان های تالش، اردبیل، هشتگرد، دیواندره و کرمان دارای سطوح نیترات بالا بودند. استفاده از کودهاینیتروژن و نبود سیستم تصفیه فاضلاب، دلایل اصلی حضور نیترات و نیتریت در نمونه های مورد مطالعه بود. افزایشورود فاضلاب های صنعتی، انسانی و حیوانی به آب های زیرزمینی، افزایش شهرنشینی و همچنین مصرف کود هایکشاورزی، اکسیداسیون آمونیاک در خاک و استفاده بیش از حد از منابع آب زیرزمینی باعث ورود نیترات در آب میشود و غلظت متوسط آن را افزایش می دهد. هدف از این مقاله مروری، بررسی سطوح آلودگی نیترات و نیتریت درآب های زیرزمینی، آبهای بطری شده، شبکه توزیع آب آشامیدنی و آبمیوه ها از سال 1388 تا 1398 در ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

معصومه مرحمتی

دانشجو کارشناسی ارشد بهداشت و ایمنی مواد غذایی، گروه تغذیه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد

محمد هاشمی

استادیار، گروه تغذیه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد

اسما افشاری

استادیار، گروه تغذیه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد