تشکیل فیلم خوراکی برپایه پلیساکارید سولفاته استخراج شده از جلبک سبز دریایی Ulva intestinalis

افزایش استفاده از پلیمرهای پلاستیکی و سنتزی (به عنوان جز پایه بسته بندی مواد غذایی)، به دلیلزیست تخریب پذیری کم منجر به آلودگی محیط زیست می شود که نگرانی های عمومی را در پی دارد.از این رو نیاز به استفاده و جایگزینی منابع پلیمری زیست تخریب پذیر در تهیه این مواد بیشتراحساس می شود. پهنه های آبی به دلیل وسعت زیاد (بیش از 70 درصد سطح کره زمین)، اهمیتفوق العادهای در جلب توجه جوامع انسانی به عنوان منبع قابل اتکا برای تامین نیازهای تغذیه ای ایفامی کنند. در میان موجودات آبزی، جلبک های دریایی به عنوان یک منبع تجدیدپذیر، مدت زمانزیادی است که در رژیم های غذایی نواحی مختلف کره زمین به ویژه کشورهای آسیایی استفادهمی شوند. پلی ساکاریدهای سولفاته دسته ای از ماکرومولکول ها هستند که در دیواره سلولی جلبک هاوجود دارد و ساختار شیمیایی آن با توجه به نوع گونه جلبکی متفاوت است. مطالعات نشان میدهدکه پلی ساکاریدهای جلبک های سبز علاوه بر ویژگی های خاص رئولوژیکی، از نظر بیولوژیکی نیز حائزاهمیت بوده و توانایی قابل توجهی در انعقاد خون، کاهش تکثیر و پراکندگی سلول های سرطانی،کنترل فرایند التهاب، از بین بردن ویروس ها، ترمیم زخم و محافظت پوست در برابر اشعه فرابنفشاز دریای خزر در استان مازندران جمع آوری و پس از Ulva intestinalis دارند. نمونه های جلبکشستشو و خشک کردن آسیاب شدند و در مرحله بعدی پلی ساکارید سولفاته موجود در دیواره آنمورد استخراج قرار گرفت و امکان تشکیل فیلم خوراکی زیست تخریب پذیر از آن مورد بررسی قرارگرفت. یافته ها نشان داد که این پلی ساکارید می تواند به عنوان ماده پایه فیلم خوراکی مورد استفادهقرار گیرد بنابراین از پلیساکارید سولفاته بدست آمده در تهیه فیلم پلی ساکاریدی استفاده و فیلمبدست آمده از نقطه نظر محتوای رطوبت و میزان ضخامت مورد ارزیابی قرار داده شد. نتایج بدستآمده از آنالیز واریانس و مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش درصد پلاستیسایزر تغییرات معنیداری در محتوای رطوبت و میزان ضخامت فیلم های تشکیل شده وجود دارد.

کلیدواژه ها:

فیلم خوراکی ، جلبک دریایی ، پلی ساکارید سولفاته ، پلاستیسایزر