نقش نظام های بهره برداری، آموزش و ترویج در مدیریت آب در مزرعه

سرزمین کهن ایران از لحاظ اقلیمی جزو مناطق خشک و نیمه خشک تقسیم بندی می شود این اقلیم در دهه های اخیر به دلایل کاهش نزولات جوی و نامتناسب بودن توزیع مکانی و زمانی آن، کشور را دستخوش تغییرات عدیده ای از جمله: کاهش آب های تجدیدپذیر که منجر به کاهش منابع آب های سطحی و زیرزمنی شده است از یک سو و از سوی دیگر افزایش جمعیت، کاهش سرانه مصرف آب، خرد و پراکنده بودن قطعات بهره برداری از سوی دیگر دسترسی به امنیت غذایی پایدار در کشور را با پیچیدگی خاصی مواجه کرده است برای ساماندهی وضعیت کنونی نیازمند اقداماتی از قبیل:- تغییر مدیریت عرضه آب به مدیریت تقاضای آب- استقرار نظام های بهره برداری- ساماندهی و تجمیع اراضی خرد و پراکنده- مدیریت صحیح مصرف آب- ارتقا بهره وری مصرف آب با تعریف شاخص های مدون- ایجاد بستر مناسب برای اجتماعی کردن آب و مشارکت گسترده مردم به عنوان مولفه ذاتی مدیریت آب به صورت تشکل سازماندهی شده- راه اندازی و تدوین و تبیین سیاست های ترویجی با هدف توانمندسازی نظام و شیوه کشاورزی در جهت دست یابی به توسعه پایدار کشاورزیدر این مقوله به منظور دست یابی به عنواین فوق ،چگونگی ارتباط بین فعالیتهای ترویجی و نقش آن در شکل گیری نظامهای بهره برداری و نهایتا با تلفیق آنها به مدیریت بهینه آب در مزرعه خواهیم پرداخت.

کلیدواژه ها:

سرانه مصرف ، توسعه پایدار ، منابع آب تجدیدپذیر ، نظام های بهره برداری