بررسی شاخص های کیفی آب رودخانه کارون در تصمیم سازی های مدیریتی در پایین دست

آلودگی رودخانه کارون به عنوان منبع آب آبیاری اراضی امیرکبیر اهواز از مشکلات مهم این رودخانه است. هدف این تحقیق بررسی روند کیفی آب کارون و کیفیت زه آب های خروجی از این اراضی با استفاده از شاخص های کیفی کشاورزی و استاندارهای شرب است. این تحقیق به بررسی کیفیت آب رودخانه کارون از لحاظ استانداردهای کشاورزی و شرب به عنوان منبع آب اراضی امیرکبیر اهواز و ارزیابی کیفیت زه آب های خروجی با تاکید بر پارامترهای فیزیکی و شیمیایی پرداخته است. در این بررسی از نمودارهای ویلکاکس، شولر و جدول استاندارد ملی ایران در بازه ی زمانی 1387-1381 استفاده شده است. بر اساس طبقه بندی ویلکاکس کیفیت آب رودخانه در کلاس (C(3)-S(2 قرار دارد و با مقایسه مقادیر TDS و EC آب آبیاری و نیز آب زهکشی، در کلاس آب آبیاری با کمی شوری و در بازه ی dS/m 0/8-2/2 قرار می گیرد اما آب زهکش های خروجی با EC> 7dS/m در کلاس آب های شور قرار دارد. از لحاظ استانداردهای شرب، اکثریت پارامترها از جمله کلسیم و منیزیم خارج از محدوده استاندارد بوده که نشان دهنده سختی آب رودخانه است. میزان سولفات بالای آب، استفاده از آن را برای مصارف شرب از نظر ایجاد بیمار های گوارشی محدود می سازد. لذا برای استفاده در شرب نیاز به تمهیدات لازم برای تصفیه خواهد بود. نتایج نشان داد که کیفیت آب رودخانه کارون و زه آب های امیرکبیر در سال های اخیر کاهش یافته و از لحاظ استاندارهای کشاورزی نامناسب است و برای مصرف شرب از لحاظ پارامترهای فیزیکی و شیمیایی، مناسب نیست.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب آبیاری ، ویلکاکس ، شولر ، استاندارد کشاورزی ، استاندارد شرب