پاسخ پایه های بادامی زرند و قزوینی به سطوح مختلف منیزیم آب آبیاری تحت شرایط گلخانه

به منظور مطالعه تاثیر سطوح مختلف منیزیم آب آبیاری بر خصوصیات رویشی نهال های پسته، آزمایشی گلخانه ای به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با دو فاکتور و در سه تکرار در پژوهشکده پسته رفسنجان اجرا شد. فاکتور اول اصلی شامل: پایه های پسته در دو سطح بادامی زرند و قزوینی و فاکتور دوم فرعی شامل: سطوح مختلف منیزیم آب آبیاری در پنج سطح منیزیم (صفر، 0/5، 1، 2 و 3 میلی مولار منیزیم از منبع سولفات منیزیم) بودند. قبل از اعمال تیمار ها (شروع اعمال تیمارهای آزمایشی، پایان هفته نهم بود) و همچنین بعد از گذشت 6 ماه از شروع اعمال تیمار ها (پایان هفته بیست و چهارم)، صفات رویشی اندام های هوایی، وزن خشک برگ اندازه گیری شد. نتایج این آزمایش نشان داد بیشترین تغییرات رویشی طول ساقه نهال ها در سطح غلظت 0/5 و 1 میلی مولار منیزیم آب آبیاری بود. با افزایش منیزیم آب آبیاری به بالاترین سطح منیزیم (سطح 3 میلی مولار منیزیم) طول ساقه نهال ها 5/8 درصد کاهش یافت. بیشترین وزن خشک برگ در بهترین سطح تیمار های آزمایشی (سطح غلظت 0/5 و 1 میلی مولار) در هر دو پایه پسته اندازه گیری شد. با افزایش غلظت منیزیم آب آبیاری به بالاترین سطح منیزیم (سطح 3 میلی مولار)، وزن خشک برگ نسبت به سطح صفر (شاهد) اختلاف معنی داری را نشان داد. کمترین درصد ریزش برگ در سطح غلظت 1 میلی مولار منیزیم بود که نسبت به سطح غلظت 0/5 میلی مولار منیزیم اختلاف معنی داری، نشان نداد. با افزایش منیزیم به سطح غلظت 3 میلی مولار، ریزش برگ نهال ها افزایش یافت و نسبت به سطح صفر اختلاف معنی داری را نشان داد. در بررسی اثر متقابل پایه و سطوح مختلف منیزیم آب آبیاری مشخص گردید،هر دو پایه پسته در بهترین سطح تیمار های آزمایشی (سطح غلظت 0/5 و 1 میلی مولار منیزیم آب آبیاری)دارای بیشترین رشد رویشی اندام های هوایی و وزن خشک برگ را داشتند و با افزایش منیزیم به سطح 3 میلی مولار، رشد رویشی (اندام های هوایی و وزن خشک برگ)، هر دو پایه پسته با اختلاف معنی داری کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

رشد گیاه. سولفات منیزیم ، شوری ، شرایط گلخانه ، کیفیت آب آبیاری ، نهال پسته