پتروگرافی، تغییرات شیمیایی و مدلسازی بخش 7 سازند گچساران در قسمت غربی میدان نفتی اهواز

مطالعه ویژگیهای بخش هفت سازند گچساران از دیدگاه سیستم های نفتی به عنوان جداکننده لایههای پرفشار زیرین و سازندهای کمفشار بالایی و کاهش مشکلات حفاری از اهمیت ویژهای برخوردار میباشد. مطالعات پتروگرافی آشکار نمود که این بخش بیشتر از رسوبات تبخیری (عمدتاً انیدریت) همراه با مارن و آهک تشکیل شده است. از جمله بافتهای مشاهده شده در انیدریتها می توان بافت های ندولی، کشیده و پهن، اسفرولیتی و فابریک جریانی ، رشتهای، پورفیروبلاستی را نام برد.این بخش تحت تأثیر فرایندهای دیاژنتیکی مختلف از جملهی انیدریتیزاسیون و رشد نودولی، تبلور مجدد، انحلال، پرشدگی حفرات و تراکم قرار گرفته است. آنالیز XRF حدود 100 نمونه مورد مطالعه نشان می دهد که اکسیدهایSiO و 2 SO3 ،CaO بیشترین اجزاء تشکیل دهنده لیتولوژی بخش 7 سازند گچساران هستند. براساس نتایج حاصل از مدلسازی بخش هفت، بخش شمال غربی بیش ترین ضخامت را داراست. زون 1 بالاترین ضخامت و زون 4 کم ترین ضخامت را دارد. انطباق خوبی بین تغییرات ضخامت با مناطق پرفشار بخش هفت وجود دارد. بخش شمال غربی منطقه مورد مطالعه در کمترین عمق قرار دارد و بصورت کوهانک عمل می کند. دو روند متفاوت در نقشههای همضخامت وجود دارد که این موضوع می تواند موجب تغییرات در فشار سازندی شود. نقشه های هم شیب بیشترین شیب را در بخش شمال غرب نشان می دهند. براساس تغییرات سنگ شناسی و شیمیایی میتوان وجود شرائط آب و هوای خشک را در زمان رسوب قاعده بخش 7 پیشنهاد نمود.

کلیدواژه ها:

سازند گچساران ، بخش 7 ، زون پرفشار ، مدلسازیRMS/آنالیز شیمیاییXRF