ژئوتوریسم: رهیافتی نو در توسعه پایدار محیطی

ژئوتوریسم geotourism یا زمین شناسی گردشگری راهکاری نوین برای تبیین و تشریح علوم زمین و شناخت سرمایه های طبیعی natural heritages هر منطقه است که علاوه بر ایفای نقش آموزشی – علمی سبب توسعه توریستی منطقه و ارایه روش (متدولوژی) برای توسعه پایدار در مناطق ژئوتوریستی می شود. منابع کانیایی، منابع آب، رخنمونهای قابل توجه زمین شناسی، یخچالها، آتشفشانها و سایر ریختارهای ژئومورفولوژی ازجمله منابعی هستند که در حیطه زمین شناسی گردشگری قرار می گیرند. توسعه پایدار در محیطهای زمین شناسی را می توان به توسعه ای مبتنی بر محیط بدون تخریب جلوه های طبیعی یا دستکاری زاید اطلاق کرد که بتواند بیشترین انطباق را با شرایط طبیعی زمین داشته باشد، ارایه ارزش علمی و گردشگری منابع زمین و القاء آن به عموم مردم و متو لیان شهری و امور مرتبط با توسعه کلان محیطی می تواند با آموزش مستمر با بلایای طبیعی مانند رانش زمین، سیل، وقوع فروچاله ها، آتشفشان و... به نحو مطلوبی مقابله کند. در این جستار با مروری بر زمین شناسی گردشگری ، روند توسعه شهری و محیطی متناسب با حفظ میراثهای ز مین معرفی و متناسب با هرگونه کاربری زمین، خطرات محیطی و عوارض مرتبط آن معرفی شده اند.

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، توسعه پایدار ، کاربری زمین ، میراثهای زمین