اولویت بندی استراتژی های توسعه صنعت گردشگری در ایران با استفاده از مدل AHP

به استناد گزارش های ارائه شده توسط سازمان جهانی گردشگری،درآمد حاصل از توریسم با سرعت در حال افزایش است واین امر می تواند گامی بزرگ در زمینه ارتقای مناطق دارای جاذبه های طبیعی و ظرفیت جذب توریست تلقی شود ؛درحقیقت گردشگری یکی از پنج منبع مهم کسب درآمدهای ارزی است و در 60 کشور رتبه نخست را به خود اختصاص میدهدحال ، مساله این است که ایا سیاست های دولت ها در رشد صنعت گردشگری در ایران توانسته به نحو شایانی موثرواقع شود و یا اساساً رشد گردشگری متاثر از عواملی غیر از تغییر دولت هاست ؟ در راستا ی پاستخگویی به سوالاتمذکور،پژوهش حاضر ضمن رویکردی تحلیلی بر حوزه های خط مشی گذاری ملی در راستای ارتقای صنعت گردشگری ،به شناسایی و اولویت بندی استراتژی های راهبردی دولت در خصوص توسعه صنعت گردشگری در ایران پرداخته است .این ارزیابی در دو حوزه نقش تنظیمی و شناختی دولت و با در نظر گرفتن شاخص های معین در هریک از این حوزه ها وبا استفاده از ابزار تصمیم گیری چندمعیاره AHP صورت پذیرفته است ؛ بدین ترتیب که در گردآوری نظریات 50 نفر ازکارشناسان ذیربط در خصوص میزان تاثیر بخشی هریک از استراتژی ها در هریک از شاخص های تعریف شده ، از تکنیکدلفی سه مرحله ای بهره گرفته شد و سپس این اطلاعات در قالب مدل AHP مورد ارزیابی و اولویت بندی نهایی قرارگرفت . نتایج حاکی از آن بود که در حوزه نقش های تنظیمی ؛ برنامه ریزی ملتی گردشتگری ،اصلاحات اداری، ارائهتسهیلات مالی و غیر مالی و تاسیس مراکز حمایتهای مالی و مشاوره ای به ترتیب دارای بیشترین اولویت می باشند .همینطور در حوزه نقش های شناختی دولت اولویت کارکرد دولت ابتدا بستر سازی فرهنگی ، سپس اطلاع رسانی و درنهایت تبلیغات می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه گردشگری ، حوزه تنظیمی ، حوزه شناختی ، اولویت بندی ، AHP