بازآفرینی فضای سبز و حیاط با تأکید برنقش آندر سرزندگی مجموعه های مسکونی

افزایش جمعیت نیاز به فضاهای متراکم تری نسبت به گذشته را می طلبد. ارتباط متقابل طبیعت و معماری در مجتمع های مسکونیدر قالب فضای سبز و حیاط دو جزء هم ارزشی را ایجاد می کند که می توانند در هم ادغام شوند و با تأثیر گذاری بر کیفیت فضایزندگی و فعالیت های انسانی محیطی سرشار از آرامش وآسایش را فراهم سازند. ایجاد فضاهای سبز در اطراف مجموعه های مسکونیموجب ایجاد آزادی حرکت و عمل در محیط زندگی با بهره مندی از چشم انداز های طبیعی را برای ساکنین فراهم می آورد و به طورمستقیم شاخصهای کیفی مجموعه های مسکونی را تحت تأثیر خود قرار می دهد و می تواند در طولانی مدت موجب سر زندگیساکنین شود . بنابراین به منظور تزریق روح زندگی در مجموعه های مسکونی اهمیت حضور فضای سبز و حیاط با کیفیت قابل قبولکه بتواند ادراک افراد از محیط پیرامون را تحت تأثیر قرار دهد و بر رفتار ساکنین تأثیر مثبت بگذارد مورد توجه قرار گرفته است. بر ایناساس دراین پژوهش تلاش بر این است تا با معرفی وتحلیل نمونه های بارزکاربرد فضای سبز در کنار مجموعه های مسکونی در سالهای اخیر در حوزه معماری، نقش فضای سبز و حیاط در سرزندگی مجموعه های مسکونی مورد توجه قرار گیرد. چرا که عدم توجه بهموضوع تناسب فضای کالبدی با فضای سبز درمجموعه های مسکونی به ویژه با توجه به نیازهای فیزیولوژیک انسان ها موجب بروزمشکلات زیادی می شود. این پژوهش از دسته تحقیقات توصیفی و از نوع مورد پژوهی است که با استفاده از منابع کتابخانه ای و اسنادو مدارک موجود، ویژگی های بسیاری از مجموعه های مسکونی یا واحدهای تحلیلی را در رابطه با کاربرد فضای سبز، با هدف ارتقایسرزندگی ساکنین مورد بررسی قرار خواهد داد.

کلیدواژه ها:

ارجحیت های محیطی ، بشر و طبیعت ، سرزندگی در مجموعه های مسکونی ، نقش فضای سبز ، تجربه سبز