بررسی زمینه های تقدم و تأخرتشویق و تنبیه در آموزه های دینی و کاربرد آن درمناسبات معلم و شاگرد

تشویق و تنبیه از شیوه های تربیتی است که برای آگاه کردن فرد نسبت به رفتار های درست و نادرست او استفاده میشود و در شکل گیری هنجارها نقش مهمی دارد. هدف از نگارش این مقاله بررسی جایگاه تشویق و تنبیه در اسلام و زمینه های تقدم و تأخر رتبی، کمی و کیفی آن در آموزه های دینی و کاربرد آن در روابط معلم و شاگرد است. لذا پژوهش حاضر به روش تحلیلی اسنادی، ضمن بررسی مطالعات انجام شده در این راستا و با استناد به آیات و روایات ابتدا به بررسی مفاهیم تشویق و تنبیه پرداخته و سپس زمینه های تقدم و تأخر آن رادر آموزه های دینی بررسی نموده و در ادامه نیز کاربرد این زمینه- ها را در مناسبات معلم و شاگرد تبیین نموده است. بر اساس یافته های تحقیق، تشویق زیربنای اصلی تعلیم و تربیت اسلامی به شمار می رود، چرا که اساس تربیت بر سهولت،محبت و ملایمت بنا نهاده شده است و در صورت عدم کار ایی و نارسایی روش های تشویقی، میتوان از روش های تنبیهی به عنوان عاملی بیدار کننده و بازدارنده استفاده کرد. چنانچه خداوند متعال نیز با انسان مدارا می کند و از برخی اعمال او چشم پوشی می نماید و چون از حدود خود تجاوز نماید اعمال ناستودهی او را کیفر می دهد. درنتیجه با توجه به اینکه در تربیت اصل بر تشویق و قدردانی است، شایسته است معلمان در امر تعلیم و تربیت به تشویق بیش از تنبیه توجه کنند.

کلیدواژه ها:

تشویق ، تنبیه ، تعلیم و تربیت