مدیریت چرخه عمر نیروگاه دز در دوران پیری بر اساس تحلیل حوادث

چرخه عمر یک نیروگاه به سه دوره تقسیم می شود دوره نوزادی – دوره عمر عادی و دوره پیری که هر یک از این دوره ها مشخصات خاص خود را دارند و هر یک از این دوران در قالب سه شاخص اصلی آمادگی،قابلیت اطمینان و بهره وری که مجموعاً مبین عملکرد می باشند تعریف می گردند . نیروگاه سد دز قدیمی ترین نیروگاه برق آبی ظرفیت بالا در کشور 45) سال ) می باشد در این مقاله سعی برآن شده خروج هائی که از ابتداء بهره برداری تا کنون بواسطه نقائص فنی اتفاق افتاده اند باخروج های 11 سال آخر که دوران پیری نیروگاه می باشد مقایسه گردند و رفتار نیروگاه با منحنی چرخه عمر نیروگاه (منحنی وان ) مقایسه گردد و دلائل عدم تطابق و عدم پیروی عملکرد واقعی از منحنی مذکور ارائه گردد و راه حل جدیدی بجز آنچه که تا کنون پنداشته می شد جهت افزایش عمر مفید بهره برداری از نیروگاه ارائه شود . با استفاده از نتائج این مطالعات می توان شاخص هائی را ارائه داد و روند عملکردنیروگاه را بر آن اساس مشخص نموده، محک زد و تشخیص داد نیروگاه در چه شرائطی می باشد وچه اقداماتی می توان انجام داد،از شاخص های مذکور می توان در ابعاد متفاوت در جهت بالابردن آمادگی ، قابلیت اطمینان، بهره وری و بهبود عملکرد نیروگاه و کاهش اثرات منفی ناشی از پیری بهره جست .از آنجا که ظرفیت و تعداد نیروگاه های برق آبی در سطح کشور در حال افزایش می باشند نتائج بدست آمده از این مقاله که با آخرین روشهای مدیریت نیروگاه های برق آبی در دنیا سازگاری دارد می تواند برای مسئولین وزارت نیرو و متولیان امر در زمینه مدیریت نیروگاه های برق آبی و حتی حرارتی بسیار مفید باشد .

کلیدواژه ها:

چرخه عمر نیروگاه ، دوره پیری ، تحلیل حوادث ، آمادگی ، قابلیت اطمینان