مروری بر اهمیت آموزش خود مراقبتی در زنان مبتلا به سرطان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 358

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCHPDMED08_075

تاریخ نمایه سازی: 6 بهمن 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: ابتلا به بیماری خصوصا بیمارهای صعب العلاج مانند سرطان باعث تغییر در ساختار بدنی، عملکرد جسمانی و یا رفتاری فرد خواهند شد تغییرات ایجاد شده در ارایه مراقبت های بهداشتی درمانی، موجب کاهش طول مدت بستری و بهه موازات آن، افزایش مراکز سرپایی شده است. این شرایط موجب شده است که بسیاری از فعالیت های خود مراقبتی توسط بیماران یا یکی ازاعضای خانواده آن ها در منزل انجام شود. هدف: هدف از مطالعه حاضر مروری بر اهمیت آموزش خود مراقبتی در زنان مبتلا به سرطان است.روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه مروری نقلی است که با استفاده از مقالات علمی_ تحقیقاتی از طریق کلمات کلیدی خود مراقبتی، زنان، سرطان و آموزش، با جستجوی در پایگاه های اطلاعاتی پیشرفته SID, PubMed, Clinical key Scopus, , Library of Cochrane ,Science Direct ,Up to date ,Google Scholar بین سال های 2010 تا 2019 انجام شد.در نهایت از 15 مقاله جهت نگارش این مقاله استفاده شد.نتایج: مرور بر مطالعات نشان می دهد که خود مراقبتی در زنان مبتلا به سرطان موجب آگاهی از عوارض بیماری، پیروی از برنامه درمانی، پذیرش بیماری و سازگاری هرچه بهتر با محدودیت های بیماری می شود و زنان مبتلا می توانند عوامل کاهش دهنده کیفیت زندگی خود را به نحو مطلوب تری تعدیل نمایند و علیرغم تمامی محدودیت های ناشی از بیماری سرطان سبب ارتقا کیفیت زندگی می شود. لذا اقدامات کارکنان بهداشتی باید در راستای فعالسازی توان خودمراقبتی بیمار از حالت بالقوه به بالفعل باشد.کاربرد در بالین: با توجه به نتایج این مطالعه کارکنان بهداشتی در کلینیک ها و مراکز درمانی با کنترل رفتارها ، ارائه اطلاعات و بهبود مهارت ها می توانند در امر آموزش خود مراقبتی به بیماران سرطانی کمک نمایند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

زهره شاه حسینی

دانشیار گروه بهداشت باروری و مامایی ، مرکز تحقیقات سلامت جنسی و باروری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

زینب حمزه گردشی

دانشیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات سلامت جنسی و باروری، دانشکده پرستاری مامایی نسیبه، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران