ارایه روش بهینه ی فازبندی برای هماهنگ سازی چراغ های راهنمایی دارای زمانبندی ثابت : مطالعه موردی شهر واشنگتن

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 586

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCHTE01_076

تاریخ نمایه سازی: 24 شهریور 1397

چکیده مقاله:

راهبندان های ترافیکی در معابر اصلی که یکی از نقاط ضعف در استراتژی کنترل چراغ راهنمایی محسوب می شود یک مسیله ی مهم در شهر واشنگتن است. برای تغییر این روند، این تحقیق یک تکنیک کارآمد برای بهینه سازی فازها با استفاده از یک برنامه ی فازبندی ارایه داده است. معبر C G به عنوان یک گذرگاه دارای مشکل شناسایی شد و برای مطالعه انتخاب شد. سه تقاطع از جاده که مجموعا دارای طول 805 متری هستند به دلیل عدم وجود هماهنگی چراغ های راهنمایی، بیشترین تاخیر را برای حرکت کنندگان مستقیم رو به جلو و در دومین گردش به میزان 110.5 ثانیه و برای حرکت کنندگان رو به عقب گردش به راست به میزان 59.87 ثانیه دارا می باشند. برای مقابله با این وضعیت، اعمال کردن سه برنامه بهینه سازی فاز A، A1 و A2 پیشنهاد شد و از طریق نمودار فضا مکان، برای حل مشکل هماهنگ سازی دو طرفه ارایه شد. داده ها در مورد مشخصه های هندسی توسط آماربرداری میدانی با استفاده از کیلومترسنج و نرم افزار Google Earth جمع آوری شدند. داده های حجم ترافیک در زمان های اوج و غیر اوج با استفاده از دوربین های فول اچ دی با وضوح بالا جمع آوری شدند. علاوه بر این، زمان بندی چرخه ی چراغ راهنما، سرعت متوسط مکانی، سرفاصله مکانی جریان خروجی، به طور همزمان توسط مصاحبه کنندگان آموزش دیده در تمامی سه تقاطع جمع آوری شدند. استخراج داده روی یک صفحه ی پروژکتور با استفاده از پخش کننده رسانه ای VLC انجام شد. داده های هندسی و ترافیکی جمع آوری شدند و با نرم افزار مایکروسافت اکسل تحلیل شدند. با استفاده از نموادار مکان - زمان، تکنیک بهینه سازی فاز (POT) روی داده های چراغ های راهنمایی واقعی در گذرگاه در جهت جلو و عقب آزمایش شدند. با تغییر برنامه ی فازبندی، روش 1 در حداقل سازی تاخیر ترکیبی گذرگاه تا 28.05% الی 76.04% برای تمامی 4 حرکت رو به جلو و در دو چرخه ی تحلیل شده موفق بوده است. روش 2 ، با معرفی 10 ثانیه فاصله در تقاطع B که تاخیر ترکیبی در تمامی حرکت های رو به جلو را از 32.52% تا 98.6% کاهش می دهد، بهبود های بیشتری نسبت به روش 1 داشته است. با ارایه زمان سفر متوسط، عرضه و تقاضا و زمان چرخه چراغ راهنما، روش 3 با مدت زمان چرخه ی چراغ راهنما برابر 104 ثانیه ای در تمامی سه تقاطع اعمال شد. این روش قادر است تا تاخیر گردش به راست را از 21.91% تا 49.57% کاهش دهد در حالیکه حرکت بدون تاخیری را برای عبور و مرور مستقیم در امتداد گذرگاه در جهت رو به جلو و عقب ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

راهبندان ترافیک ، روش بهینه سازی جدید ، POT

نویسندگان

اردوان شجاعیان

کارشناسی ارشد، دانشکده ی مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کنگان، کنگان، ایران

علی کارگر

کارشناسی ارشد، دانشکده ی مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کنگان، کنگان، ایران

محمد رضا کی منش

دکتری، دانشکده ی مهندسی عمران، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران