بازتعریف محله های اصیل درسایه اقتضائات شهرسازی مدرن بررسی نقش فرهنگی محلات درسازماندهی فضایی شهرسازی و معماری ایران

هویت هرملت درمعماری و فرهنگ آن کشورنهفته است با معماری باید به مثابه امری فرهنگی مواجه شد و بایددانست که هرامرفرهنگیمراحل و مراتبی دارد که باید طی شود یکی ازویژگیهای کهن شهرهای ایرانی وجودمحلات شهری دارای وحدت ازحیث کالبدی فضایی و برخورداری ازاستقلال نسبی ازنظرعملکردی بوده که گروهی متجانس ازمردم را درخود جای می داده است شهرنشینی دوران جدید آغاز مرحله ای است که درآن فلسفه و فرهنگ حیات بشری دستخوش تغییرات وسیع شده و متعاقب آن هنجارها ارزشها و الگوهای مناسب با زندگی صنعتی وتجاری گسترش پیدا کرده است ازجمله نتایج مستقیم شهرنشینی دوران معاصر به انزوا کشیده شدن بسیاری ازیادمان های تاریخی بوده ا ستکه طی قرنهای متوالی درنقش عوامل هویت ساز گروه های انسانی عمل میکردند علت این امر را میتوان دربی توجهی به مفهوم واقعی محله کارکردها و نقش های آن درحیات شهری دانست بازتعریف مفهوم محله با اتکا به ضرورت ها و نیازهای زمانه و جایگاه کهن فرهنگی و تاریخی محلات ازیک سوسبب حفظ نظام اجتماعی اقتصادی محلات تاریخی شهرها و یا محلات شهرهای تاریخی و به دنبال آ« جلوگیری ازنابودی ساختارکالبدی شده و ازسوی دیگر سبب شکل گیری مفهوم محله دربافت های توسعه یافته شهری می گردد.

کلیدواژه ها:

محلات قدیمی ، هویت فرهنگی ، شهرنشینی مدرن ، اجتماع شهری ، هویت معماری