بررسی اثر به کارگیری نمایشگر بر کاهش ریسک اختلالات اسکلتی عضلانی در کاربران دروگر نیشکر

مقدمه: کاربران دروگر نیشکر به دلیل نشستن های طولانی مدت، تنظیمات متعدد دستگاه با اندام های بدن و چرخش های مکرر بالا تنه به سمت عقب جهت تنظیم و بارگیری سبد حمل نی، دچار ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط به کار می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت اختلالات اسکلتی عضلانی کاربران دروگرهای نیشکر فاقد نمایشگر و تاثیر مداخله ارگونومیکی بر کاهش ریسک این اختلالات بر روی کاربران دروگر نیشکر کشت صنعت کارون شوشتر انجام گردید. مواد و روش ها: میزان شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی کاربران دروگر نیشکر فاقد نمایشگر با استفاده از پرسش نامه نوردیک بدست آمد و وضعیت های بدن 30 نفر از کاربران دروگر در پنج وظیفه عملیات پوسچر کاری بوسیله فیلم برداری و عکس ثبت گردید و با استفاده از روش ارزیابی سریع اندام فوقانی بدن، Rula ارزیابی گردید. پس از آن با تعبیه نمایشگر اقدام به ارزشیابی تاثیر گردید. یافته ها: با بررسی شیوع ناراحتی های اسکلتی عضلانی 30 نفر از کاربران دروگر از طریق پرسشنامه نوردیک مشخص شد که غالب کاربران از نواحی گردن، کمتر و پشت به ترتیب 53/33 و 23/33 درصد، دچار درد و ناراحتی در یکسال گذشته بوده اند. خروجی روش Rula در ارزیابی کاربران قبل از مداخله ارگونومیکی نشان داد که گروه اندامی B (گردن، کمر، پشت) کاربران نیازمند اصلاح دارد. نتیجه گیری: مداخله ارگونومیکی باعث گردید که امتیاز اندام گروه B از 4/96 به 1/23 کاهش یابد و سبب بهبود وضعیت ارگونومیکی کاربران از سطح 3 به سطح 2 گردید که نشان می دهد مداخله، کاهش معنی داری در تصحیح وضعیت ارگونومیکی کاربران ایجاد کرد.

کلیدواژه ها:

وضعیت بدن ، رولا ، مداخله ارگونومیکی ، اختلالات اسکلتی عضلانی ، کاربر ، دروگر نیشکر