شاهکار «شهاب»: جلوه هنری آیات قرآنی در شعر پارسی (نگاهی به مسمط بهاریه، سروده شهاب نیریزی)
محل انتشار: اولین همایش ملی علوم انسانی اسلامی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 746
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCIH01_094
تاریخ نمایه سازی: 27 بهمن 1394
چکیده مقاله:
متون منظوم پارسی، در طول قرون و اعصار، از دو منظر محتوا و خاصه زبان (اعم از واژگان و عبارات) تأثیرپذیری های گوناگونی از آیات قرآنی داشته اند. تأثیر های زبانی را صرفاً در به کارگیری آیات، عبارات، تلمیحات و اشارات واژگانی نمی توان خلاصه کرد. هنرمندان بزرگ، تنها به حل و درج و تضمین آیات بسنده نکرده، بلکه گاه درجهت گسترش بخشیدن به افق های تداعی، به منظور افزایش دامنه معنایی متن هنری و لاجرم گسترش بخشیدن به دامنه ادراکات و نهایتاً التذاذ هنری خواننده متن، در اوج مهارت و توانمندی، واژگان، ترکیبات و عبارات قرآنی را در طی آنچه این نگارنده «گزینش» و «چینش» هنری می خواند، از بافت معنایی اولیه خارج کرده و آنها را با تلمیح و نیم نگاهی به زمینه نخست معنایی متن، در بافتی هنرمندانه و متناسب با زمینه هنری به کار برده اند. «چینش» و «گزینش»ی که این کلمات قدسی را از «آیه» به «آینه» تبدیل می کند. مقاله حاضر به مسمطی بهاریه می پردازد که به گمان نگارنده، از نوادر کم نظیر به کارگیری هنری آیات قرآنی در شعر پارسی است. این شعر سخته و دلنشین، بهاریه ای است در نعت امام زمان (عح)، سروده شیخ الاسلام «شهاب» نیریزی، از شعرای کمتر شناخته شده عصر قاجار. در این مقاله پس از گذری بر زندگانی شهاب، به بخش هایی از این مسمط -که توسط نگارنده تصحیح شده است- و نشان دادن آیات قرآنی به کاررفته در این اثر می پردازیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدامیر جلالی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :