مسئولیت مدنی ارائه کنندگان کالا و خدمات در سیستم حقوقی ایران و کنوانسیون بین المللی بیع

حمایت از مصرف کننده کالا و خدمات از جمله موضوعاتی است که از دیرباز در نظام های حقوقی مختلف مورد توجه بوده و با توجه به اینکه زندگی در جامعه ی صنعتی به همان اندازه که آسان و دلپذیر است، خطرناک و زیانبار نیز هست و اگر غول های صنعتی به حکم قانون عهده دار پیامدهای ناگوار فعالیت های خود قرار نگیرند، در میدان رقابت پیشی می گیرند و در پناه اصول سنتی از اجرای عدالت می گزیرند. بنابراین روش های حمایتی و پیشگیرانه و جبرانی ای در این زمینه به کار گرفته شده تا از مصرف کننده به عنوان طرف ضعیف تر رابطه حمایت شود. هدف این است که اگر عیبی در محصول و خدمات به هم رسد و زیانی به بار آید متعهد (تولیدکننده و عرضه کننده) را ضامن خسارت کند و نیازی به اثبات تقصیر او نباشد. مسئولیت عرضه کننده خدمات وکالای معیوب، روش حمایتی جبرانی محسوب می شود که در قانون حمایت از مصرف کننده در ایران وکنوانسیون بیع بین المللی کالا مورد توجه قرار گرفته است. مبانی مسئولیت مدنی عرضه کننده خدمات در مقابل مصرف کننده، در جهت حمایت از قشر کم اطلاع در روابط حقوقی در اعصار مختلف به فراخور مقتضیات زمان مورد توجه بوده است. در این تحقیق به صورت توصیفی به مبانی مطروحه وپذیرفته شده در حقوق ایران که مسئولیت محض و در کنوانسیون بیع بین المللی کالا نظریه تضمین حق است، پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، عرضه کننده ، مصرف کننده ، مسئولیت محض ، مسئولیت مبتنی بر تقصیر ، نظریه تضمین حق