هویت دینی و نقش تاریخ در شکل گیری هویت با نگاهی بر سیرتاریخی هویت دینی و بحران هویتی در تاریخ ایران

در دورانی که مرزهای جغرافیایی و سیاسی کشورها در پرتو فرایند جهانی شدن شکسته شده است ودست یابی به هویت ملی –دینی و یافتن شخصیت ایرانی –اسلامی از مسائل اساسی و ضروری است وتلاش زیادی می طلبد، رسیدن به تعریفی که تا حدودی جامع و مانع باشد و توصیفی درست از این مقوله به دست دهد، کمی دشوار است.با وجود افزایش و شدت یافتن فرایندهای توسعه و نوسازی، دین همچنان در تمام ابعاد خود به عنوان منبع مهمی برای هویت و معنابخشی در جهان متجدد و آشفته به شمار می رود. برخلاف بعضی از تصورات که مذهب را در نتیجه تداوم روند تجدد گرایی محو شده می پنداشتند؛ دین به عنوان منبع اولیه معنابخشی و هویت بخشی به بسیاری از مردم دنیا چون مسیحیان، مسلمانان، بوداییان و هندوان مطرح است. برخورداری از دین و تعالیم مذهبی مشترک، پای بندی و وفاداری به آن و اعتقاد و تمایل به مناسک و آیین های مذهبی فراگیر در فرایند شکل دهی به هویت ملی بسیار مؤثر است. مذهب علاوه بر اینکه از لحاظ کارکردی عاملمهمی در روابط اجتماعی به حساب می آید، موجب دلگرمی، سرزندگی، نشاط و اشتیاق عمومی می باشد. در این مقاله سعی شده است که تعاریف مختلفی از هویت و انواع آن ارائه شود وهویت دینی و مهمترین مولفه های آن، نیز معرفی شود ،سپس با اشاره به سیر تاریخی هویت دینی و بحران هویتی در تاریخ ایران به نقش تاریخ در شکل گیری هویت پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

هویت ، هویت دینی ، تاریخ ، بحران هویت.مولفه های هویت دینی