عشق درمعلقه امرئ القیس

امرئ القیس مردی است خوشگذران که ثروت و موقعیت خانوادگی اش به عنوان شاهزاده امیر کنده او را در هوسرانی و عیاشی یاری نمود او جسورانه به توصیف خلوتها و دلدادگیهایش با زنان پرداخته است و در معلقه اش گاه به عشق اساطیری وکسب سلوک انسانی معتقداست وگاه جانب لذت جوئی و بعدجسمانی را برای ارضاء والتیام ناکامی هایش برگزیده است و زمانیکه بنی اسد پدرش را کشتند برشعرش جانب انتقام سایه می افکند و سپس اندوه از ناکامی درکسب خونخواهی پدرش جریان می یابد،او را سرآغاز غزلسرایی درشعر عربی می دانند و درشعرش الفاظ لهوی و مجونی وجود دارد که خمیرمایه شعر مجون در شاعران دوره اموی و عباسی نیز گشته است.

کلیدواژه ها:

عشق ، معلقه ، امرئ القیس ، لذت جوئی