هویت و راهکارهای احیای آن در معماری معاصر ایران

مقوله هویت بیش از آنکه معطوف به گذشته باشد با توقعات افراد مرتبط است، زمان حال را در برمیگیرد و تقاضا برای بهرهمندی از آن ریشه در نیاز های فردی و جمعی شهروندان دارد. در شکلگیری هویت در معماری، عناصر متعددی تاثیرگذارند که این پژوهش به دنبال شناسایی و چگونگی تاثیر آنها بر هویت معماری است. حس تعلق یکی از علائم و عوامل مهم در ارزیابی ارتباط انسان – محیط و ایجاد محیطهای انسانی باکیفیت میباشد. این سطح از معنای محیطی بیانگر نوعی ارتباط عمیق فرد با محیط بوده است که به آفرینش هویت و حس همزادپنداری انسان با مکان میانجامد. از آنجایی که هویت هر بنا الزاما حاصل رویدادهایی است که در مکان رخ میدهد پس هویت با مکان خاستگاه مشترکی پیدا میکند. فضا با تبدیل شدن به مکان، از طریق تعریف و معنا درک میشود، حس مکان در ساختمانهایی با کاراکترهای مشخص و متمایز تبلور میبابد و در این حالت است که خاطرهانگیزی و حس بازشناسی در فضا به افراد القا میشود. با توجه به بحران هویت در معماری معاصر ایران شناسایی عوامل فوق و تلاش در جهت باززندهسازی آنها میتواند زمینهساز احیاء هویت ایرانی در معماری گردد. در این راستا این پژوهش سعی در شناخت عوامل هویت بخش معماری و ارائه راهکارهایی جهت دمیدن روح هویت ایرانی در کالبد معماری معاصر ایران دارد .

کلیدواژه ها:

هویت ، حس تعلق ، حس مکان ، زمان ، معماری