معماری و طرحها در خانه های دوره ی قاجار و نمود آن در معماری امروزی

ساختن خانه های اشرافی متعدد در قرن سیزدهم، مجالی را برای ظهور و نمایش زیبایی و ذوق ایرانی در خانه از طریق نقاشی فراهم کرد. نقاشی های دیواری، نقاشی روی گچ و شیشه و ... هر یک دارای جنبه ی زیبایی شناسی است که با زبان مشترکی با معماری آن دوره در بنا تجلی نموده است. هر دو هنر تلفیقی از سنت و نوشدن را به نمایش گذاشته اند. ایران قرن سیزدهم آبستن ایرانی نو بود. خواسته هایی که توسط عوامل درون زا و برون زا، بذرش در او نشانده شد تا جریانهای نوگرایی را پرورش دهد. خواسته های درونی جامعه و در عین حال مشاهده ی غرب به عنوان الگوییالهامبخش، چیزی را پدید آورد: ترکیبی از خود و دیگری که همچنان ایرانی بود. این پژوهش در جستجوی تحول معماری خانه و نقاشی های به کار رفته در تزئینات خانه، در ایران قرن سیزدهم میباشد و خصوصیات مشترک نقاشی های به کار رفته در تزئینات خانه های اشرافی آن دوره و فضای معماری آن بناها را می جوید. در حالیکه زیربنای سیاسی اجتماعی و مقاصد زیبایی-شناسی این دو را در فرهنگ ایرانیان عصر قاجار مورد ملاحظه قرار می دهد. به این ترتیب با استفاده از روش تحقیق تفسیری- تاریخی به گردآوری مطالب می پردازد به گونه ای که امکان درگیرشدن با متن رویداد گذشته فراهم شود. نتایج این پژوهش نشان دهنده ی چگونگی هم سویی معماری و نقاشی های به کار رفته در تزئینات آن برای ایجاد زبانی عامیانه در برقراری ارتباط با مردمی که آن را زیسته اند می باشد. به این منظور واژه هایش را از میان واژگان خود و دیگری دستچین می کند تا فضایی یگانه را برای خانه ی ایرانی قرن سیزدهم بیافریند

کلیدواژه ها:

خانه ی اشرافی ، نقاشی ، قاجار ، تزئینات ، زیبایی شناسی