عناصر کالبدی در بناهای مسکونی در معماری ایرانی – اسلامی و تاثیرگذاری آن بر فطرت انسانی

انسان نیاز به مسکن دارد؛ نه به عنوان سرپناه بلکه به عنوان مکانی در راه رسیدن به فطرت پاک نهفته درونی خود . لذا این سکونتگاه باید دارای ویژگیهایی هماهنگ با ویژگیهای فطری انسان باشد تا بتواند او را به آرامش برساند. خانه به عنوان ظرف زندگی انسان و خود زندگی، باید دارای ویژگیهای فطری باشد تا بتواند انسان را به تأمل کردن و اندیشیدن هدایت نماید. و این درحالی است که به نظر می رسد در روزمرگی زندگی مدرن امروزی اولویت های فطری انسانی پا به ورطه فراموشی سپرده است و تجمل گرایی بی هویت و بیگانه با فرهنگ و معماری ایرانی – اسلامی جایگزین اهداف فطری معماری ایرانی – اسلامی شده است . هدف از این مقاله ارزیابی عناصر کالبدی در بناهای مسکونی در معماری ایرانی – اسلامی و تاثیر گذاری آن بر فطرت انسانی می باشد . در این مقاله با بررسی عناصر کالبدی در معماری ایرانی – اسلامی و بازشناسی بعد ادراکی هر کدام از عناصر و تاثیر آن بر فطرت انسانی قصد در احیای ارزش های موجود در معماری از یادرفته ایرانی – اسلامی داریم

کلیدواژه ها:

عناصر کالبدی ، معماری ایرانی - اسلامی ، مجموعه مسکونی ، فطرت انسانی