محرمیت در معماری ایرانی، بررسی عرصه های عمومی وخصوصی با گذرازرویکرد الگوی شکل گیری خانه های سنتی تا مدرن

خانه به عنوان مهمترین نهاد اجتماعی است که مسولیت امنیت وآسایش ساکنش را به عهده دارد و در ارتباطی تنگاتنگ با فرهنگ جامعه متعلق به آن بوده است. ساختمان ها وسیله تنظیم رفتارند و عدم توجه کافی. مطالعه و بررسی عوامل ثیرگذار برای طراحی آنها به خصوص واحدهای مسکونی عواقب جبران ناپذیری را در تمامی عرصه های خصوصی تا ? ت عمومی درکل جامعه به دنبال خواهد داشت. عرصه های عمومی، نیمه عمومی، خصوصی و همچنین چگونگی ارتباط آنها مین نیازهای فردی در عرصه ? با یکدیگر یکی از ویژگی های بارز معماری گذشته است، با وجود این پیشینه، امروزه تخصوصی خانه به دلیل تغییر هویت مسکن و محدود شدن فضاها، تحت الشعاع قرار گرفته است. در واقع تفکیک فضاها به عمومی وخصوصی، تجلی کالبدی روابط بین عرصه های خصوصی و عمومی جامعه است. شکل ارتباط بین فضاهای عمومی و خصوصی خانه و مفاهیمی چون حریم خصوصی وکنترل فضا بسته به الگوهای رفتاری و فرهنگی جامعه داردکه در معماری گذشته این نوع ارتباط به نقش خانواده در شکل گیری عرصه خصوصی وعمومی ارتباط پیدا می کرده است.زیرادرفرهنگ ایرانی،خانواده حریم مقدسی است که باید ازدسترس غیردور بماند، فضاهای خانه در خانه هاس سنتیطیفی را تشکیل می دهد که در آن فضا می تواند کمی بیشتر یا کمتراز سایر فضاهای دیگرخصوصی باشد. اما با الگوهای معماری در خانه های امروزو محدود شدن فضاها در خانه، الگوی برونگرایی و میزان پذیری عرصه عمومی وخصوصی نمود پیدا می کند. درمقاله حاضر به ابعاد شکل گیری خانه ها از گذشته تا به امروز با توجه به الگوهای شکل دهنده ی معماری از عرصه خصوصی تا عمومی و نقش جامعه و...گرفته درآن اشاره می کند و نتایج بدست آمده حاکی از آن است که عرصه عمومی در مواجهه با عرصه خصوصی به صورت مستقل عمل نمی کند و متاثر ازآن است و این موجودیت در الگوی شکل گیری خانه ها از دیروز (سنتی) تا به کنون (مدرن) نمود پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

خانه ، عرصه عمومی ، عرصه خصوصی ، الگوی شکل گیری معماری خانه ها ، خانه سنتی ، خانه مدرن