بازشناسی مفهوم و تبیین جایگاه تخیل در آموزش معماری با تأکید بر دوره های دانشگاهی و لزوم توجه به حکمت هنر اسلامی

در این مقاله نخست به بازشناسی مفهوم تخیل پرداخته شده و معانی گوناگون آن به اجمال مورد بررسی قرار میگیرد. این بحث مقدماتی روشن میسازد که شناخت مفهوم تخیل به عنوان یک ظرفیت انسانی کار سادهای نبوده و باید به عنوان یک پروژه ناتمام برای دست اندرکاران آموزش در حوزه ی معماری و هنر و خصوصاً سیاست گذارانی که به نوآوری و تحول در این عرصه خطیر میاندیشند و دنبال پیشرفت شگرف در رشته معماری و دیگر رشته های هنری هستند مطرح شود. خصوصا این که باید میان معنای تخیل در کودکی و بزرگسالی و تخیل به عنوان یک ظرفیت فکری – ذهنی ممتاز تمایز قائل شد. به دنبال این مبحث مقدماتی، درباره کاربرد تخیل و تجربیات تخیلی دانشجویان در برنامههای درسی و آموزش بحث میشود. در بخش بعدی، ظرفیت تخیل در انسان از منظر اثباتی مورد توجه قرار میگیرد و ضرورت پرورش آن در نظامهای تعلیم و تربیت از ابعاد گوناگون مورد بحث واقع می شود. از جمله این ابعاد میتوان به انسان شناسی و هستی شناسی اسلامی، نقش برنامه درسی در فعلیت بخشیدن به ظرفیت های بالقوه ذهنی یا ساختن ذهن ، نقش تخیل در تفکر مفهومی، نسبت گسست ناپذیر تخیل با خلاقیت و بالاخره نسبت تخیل با حل مسأله یا فرایند علمی اشاره کرد

کلیدواژه ها:

تخیل ، خلاقیت ، برنامه درسی ، آموزش ، معماری ، هنر