ترکیب مدلسازی پارامتری و فیزیکی برای آسیب پذیری ریسک سیل

سیل یکی از رایج ترین و گسترده ترین خطرات طبیعی به جان و مال و زندگی انسان هاست. شناسایی خطر در مناطق سیل خیز نیازمند تصمیمگیری برای مدیریت ریسک سیل، برنامه ریزی در سطوح بالا و طرح های پیشنهادی دقیق است. روشهای بسیاری برای انجام چنین مطالعاتی دردسترس است. مطلوبترین و در نتیجه مورد استفاده ترین راه نقشه برداری طغیان رود مبتنی بر کامپیوتر است. راه کار دیگری که به تازگیپذیرفته شده استفاده از رویکردی پارامتری از ارزیابی آسیب پذیری است. هر کدام از این روشها دارای مزایا و معایبی هستند که کار را برایتصمیم گیرنده سخت می کنند. این مقاله برروی چگونگی استفاده از این دو روش به وسیله مقایسه تمرکز دارد و در انتها به این نتیجه می رسدکه روش پارامتری (FIV) یکی از مناسب ترین روشهایی است که آسیب پذیری سیل را ارزیابی می کند. در حالی که این روش رویکرد قطعی را محدود کرده است اما ارزیابی آسیب پذیری آن دارای پایه علمی قوی تری است.

کلیدواژه ها:

سیل ، آسیب پذیری ، ریسک ، مدلسازی فیزیکی ، شاخص آسیب پذیری سیل