مروری برکاربرد بیوچار به عنوان یک ماده جاذب برای مدیریت آبشویی نیترات در خاک های کشاورزی

مطالعه انتقال املاح و کاهش آبشویی آن به خصوص در شرایط ایران که به طورمعمول زارعین از مقادیر زیاد کود بهخصوص کودهای نیتروژنه استفاده می کنند و آبیاری سنگین با راندمان کم انجام می گیرد، بسیار ضرورت دارد. آبشویی نیترات یکیاز عمده ترین تلفات نیتروژن در خاک می باشد و باعث کاهش حاصلخیزی خاک و آلودگی آب زیرزمینی و سطحی می شود. بیوچاریک ماده بسیار متخلخل، با کربن بالا (80%-70)، که باقی مانده جامد فرآیند پیرولیز زیست توده می باشد. از جمله کاربرد های بیوچار بهبود حاصلخیزی خاک می باشد. پارامتر های کنترل کننده در کاربرد بیوچار شامل؛ دمای پیرولیز، زمان ماند، سرعت انتقال گرما و نوعماده اولیه بیوچار می باشد. تأثیر بیوچار در مدیریت انتقال املاح و آلاینده ها در خاک به ظرفیت تبادل کاتیونی، توزیع اندازه منافذ وسطح ویژه بیوچار بستگی دارد. به علت ساختار فیزیکی بسیار متخلخل و سطح ویژه بالای بیوچار، کاربرد آن ممکن است خصوصیاتفیزیکی خاک بهبود و مقدار آب خاک را افزایش دهد. با این حال به دلیل پیچیدگی سیستم خاک و آب، تأثیر بیوچار بر انتقالآلاینده ها در خاک نامعلوم است و با نوع آلاینده و بیوچار تغییر می کند. در این مقاله، کاربرد های مواد اولیه مختلف بیوچار به عنوانکاهنده آبشویی نیترات و نگهداشت آن در خاک بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

آبشویی نیترات ، بیوچار ، پیرولیز ، نگهداشت نیتروژن