بررسی عملکرد مدل های هوشمند به منظور شبیه سازی فرآیند بارش رواناب (مطالعه موردی: حوضه آبریز اترک)

بدلیل اهمیت پدیده بارش و محدودیت آب به ویژه در سالهای اخیر، محاسبه هرچه دقیق تر مقدار رواناب حاصل از بارش در طرح های مدیریت منابع آب ضروری می باشد. در تحقیق حاضر بارش-رواناب روزانه ایستگاه قازانقایه در حوضه آبریز اترک از سال 1382 تا 1396 تهیه گردید. با استفاده از روش های محاسبات نرم از جمله برنامه ریزی بیان ژن و مدل ماشین بردار پشتیبان در کنار مدل رگرسیون خطی چندگانه شبیه سازی بارش-رواناب با هفت ترکیب ورودی مختلف صورت گرفت. پس از بررسی و تائید قابلیت هر یک از مدل های مذکور با بهره گیری از روش های آماری، عملکرد تمامی آنها مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که ماشین بردار پشتیبان با استفاده از داده های بارش و رواناب یک روز قبل و با داشتن جذر میانگین مربعات خطای 5/382 عملکرد بهتری نسبت به برنامه ریزی بیان ژن با خطای 5/729 و رگرسیون خطی چندگانه با خطای 5/945 داشته است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی بیان ژن ، ایستگاه قازانقایه ، ماشین بردار پشتیبان