درآمدی بر تعامل دانشگاه، صنعت و توسعه پایدار در جامعهای مبتنی بر اقتصاد دانشمحور

توسعه و پیشرفت جوامع، حاصل اتصال حلقه های توسعه علمی، توسعه صنعتی و توسعه اقتصادی است. با اتصال زنجیروار دانشگاه به عنوان متولی توسعه علمی و صنعت به عنوان عامل توسعه صنعتی، می توان نتایج بسیار مثبتی در زمینه توسعه اقتصادی به بار آورد که کشور را هر روز به سمت پیشرفت و پویایی حرکت خواهد داد. این توسعه و پیشرفت، توانایی های بالقوه را به بالفعل تبدیل خواهد کرد و هر روز باعث تولید علم و نگاه سازنده و مبتکرانه در زمینه علم، خواهد شد. دانشگاه با تولید علم و فن آوری، روح تازهای به صنعت می بخشد و با تحول صنعت و مسلح شدن آن به دانش و علم روز، کشور به سوی خودکفایی و توسعه اقتصادی گا مهای موثر برخواهد داشت. با حرکت جامعه به سوی پایه گذاری تحقیقات بنیادی، پژوهش های علمی و آموزش های کاربردی می توان نیروی انسانی متخصصی تربیت کرد که خود، متولی تولید علم و فن آوری باشند و این سرمایه های عظیم، آینده صنعت و اقتصاد کشور را تضمین خواهند کرد. امروزه با توجه به فعالیت های وسیع دانشگاه و صنعت در کشور، که هر دو از پایه های مهم توسعه پایدار جامعه بوده و با توجه به ورود فن آوری های برتر و جدید در بخش صنعت، لزوم هماهنگی و ارتباط بیش از پیش دو بخش دانشگاه و صنعت، بیش از پیش؛ احساس می شود. از همین رو مقاله حاضر به بحث و تحلیل پیرامون ضرورت تعامل هر چه بیشتر دانشگاه و صنعت به عنوان پیششرطهای توسعه پایدار در جامعهای مبتنی بر اقتصاد دانش محور پرداخته است.