جایگاه شهر اسلامی- ایرانی در الگوی پیشرفت

شهر امروز محصول تفکر خودبنیادی نفس انسانی می باشد که دیدش نسب به عالم و خدا و انسان عوض شده است و سعی در یکسان سازی همه ساکنین شهر با مدرنیزم و ابزار خود، توسعه دارد خروجی این شهر بحران های متعدد انسانی و محیطی مانند بی عدالتی، شتاب، مشکلات زیست محیطی، اسراف و شهرسازی غیر بومی می باشد، بنابراین بحران شهر امروز محصول ایدئولوژی انسانی بریده شده از خدا می باشد که روح شیطانی خود را در غالب اومانیزم نشان می دهد، بنابراین پیروی از الگوی موجود الگوی توسعه محور مشکلاتی را گریبانگیر شهرها به خصوص شهرهای ما نموده است هدف از این پژوهش شناخت جایگاه الگوی شهری موجود برای رسیدن به الگوی پایدار شهری در غالب الگوی پیشرفت می باشد، روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و برای جمع آوری اطلاعات در این تحقیق به روش کتابخانه‌ای و همچنین برای تحلیل منطقه مورد مطالعه از آمار ،منابع ، اسناد و روش های پیمایشی و مشاهده استفاده شده است . نتایج این پژوهش نشان می دهد که برای رسیدن به الگوی اسلامی-ایرانی از شهر نیازمند تغییر روش از خِرد انسانی به عقل الهی می باشیم همچنین در مصداق های مختلف شهر اسلامی-ایرانی این دین است که می توان نجات دهنده انسان و شهر امروزی باشد، بنابراین در ابعاد مختلف راه حل بحران های شهری موجود بازگشت به تفکر خدایی می باشد، اگر شهر مدرن تجلی نفس اماره انسانی است شهر ایرانی- اسلامی تجلی نفس مطمئنه و الهی انسان می باشد. در شهر اسلامی-ایرانی توحید جای تکثر، دین جای ایدئولوژی انسانی و سکنی گزینی جای شتاب را می گیرد، راهکار رسیدن به الگوی شهر اسلامی-ایرانی از شهر بازگشت به تفکر قدسی می باشد که از طریق استراتژی سلسله مراتبی تصمیم گیری از عقل، فکر،قلب و حس و بدن به دست می آید کسب می شود، پس الگوی شهر اسلامی-ایرانی در این چارچوب به دست می آید، همچنین در هر کدام از مصداق های بحران شهری امروز ما نیاز بازگشت به حالت قدسی خود داریم

کلیدواژه ها:

الگوی شهر اسلامی - ایرانی ، الگوی پیشرفت ، مدرنیزم ، اومانیزم