جایگاه پرونده شخصیت در نظام کیفری ایران

شخصیت مجموعه ای از ویژگیهای ظاهری و غیرظاهری رفتار یک فرد است که ثبات و جلوهی بیشتری دارد و تاحدی قابل پیش بینی است . راجع به جبر و اختیار در بزهکاری از قدیم الایام اختلاف نظر وجود داشته است، عده ای قایل به اختیار تام بوده اند، گروهی معتقد به جبر تام بوده اند و گروه سوم ضمن رد هر دو نظریه ی قبل، قائل به نقش مهم بزهکار در فرایند کیفری هستند.طرفداران نظریه اخیر ضمن تاکید بر بررسی شخصیت مجرم تشکیل را ضروری می دانند .پرونده شخصیت حاوی نتایج مطالعات و آزمایشهای پزشکی، « پرونده شناسایی شخصیت » پروندهای در کنار پروندهی قضایی بنام روانشناسی، روانپزشکی و پژوهش های اجتماعی درباره متهم و محکوم است . دست اندرکاران عدالت کیفری با مطالعه ی این نتایج و به طور کلی اقدامات انجام یافته، سعی در تطبیق مجازاتها، اقدامات تامینی و تربیتی و به طور کلی تصمیم های قضایی با شخصیت متهم یا بزهکار دارند ... قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و ماده 152-64-43-60-38 در حقوق کیفری ایران، در برخی قوانین از جمله در مواد 37-18-203-آیین دادرسی کیفری به طور ضمنی، و مواد 47-64 آیین نامه اجرای سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور مصوب 1384 در مرحله اجرای مجازات حبس صراحتاً به تشکیل پرونده شخصیت اشاره شده است . بررسیهای میدانی انجام شده در زندانها و کانون های اصلاح و تربیت کشور گواه بر آن است که در این مرحله نیز به صورت علمی کاربردی چنین پروندهای تشکیل نمیگردد . عوامل مختلفی مانع اعمال دقیق این تأسیس حقوقی و اتخاذ تصمیمات قضایی برمبنای شخصیت افراد در کشور ایران می باشد که به طور کلی می توان به موانع قانونی، قضایی و اجرایی اشاره کرد . تنها راه برطرف کردن این موانع نیز تلاش و همیاری قوای سه گانه ) مقننه، مجریه و قضاییه می باشد.

کلیدواژه ها:

ویژگیهای شخصیت ، پرونده شخصیت ، نظام کیفری