تحلیل مدیریت پایدار علف های هرز بین صیفی کارام شهرستان شوشتر

افزایش روز افزون استفاده از مواد شیمیایی در تولیدات کشاورزی و پیامدهای زیانبار آن بر سلامتی انسان و محیط زیست، اهمیت توجه به پایداری نظام های کشاورزی و بکارگیری مدیریت پایدار در تولید محصولات کشاورزی را دو چندان کرده است. لذا کشاورزان باید فعالیت های خود را در امر کنترل و مبارزه با افات، بیماری ها و علف های هرز در هتی سوق دهند که ضمن سودآوری از تولیدات کشاورزی، حداقل آسیب را به محیط زیست وارد کند. در این راستا تحقیق حاضر نیز به تحلیل مدیریت پایدار علف هرز در بین صیفی کاران شهرستان شوشتر می پردازد. روش تحقیق، توصیفی- همبستگی است. اطلاعات لازم با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای از 285 صیفی کار در 25 روستای شهرستان شوشتر با استفاده از پرسشنامه، گردآوری شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که 0/4 درصد از صیفی کاران شهرستان شوشتر در گروه بسیار ناپایدار، 49/7 درصد در گروه ناپایدار، 40/4 درصد در گروه متوسط و 9/5 درصد در گروه پایدار از لحاظ بکارگیری مدیریت علف های هرز قرار دارند. همچنین نتایج نشان داد؛ تغیرهای؛ دانش فنی، نگرش، سطح تحصیلات، مشارکت اجتماعی، منزلت اجتماعی، درآمد محصول، کل زمین تحت مالکیت، سطح مکانیزاسیون و میزان دسترسی به کانال های ارتباطی با بکارگیری مدیریت پایدار علف های هرز توسط صیفی کاران هیچ گونه رابطه ای مشاهده نگردید. نتایج همچنین نشان داد که سطح مدیریت پایدار علف های هرز بر حسب شرکت در کلاس های آموزشی و ترویجی، فصل زراعت، فاصله مزرعه تا مراکز ترویج و خدمات کشاورزی و نوع نظام بهره برداری صیفی کاران متفاوت می باشد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، مدیریت پایدار ، علف های هرز ، صیفی کار ، شهرستان شوشتر