بررسی شعاع خمش ورق های فلزی در فرآیند لیزر فرمینگ به صورت تجربی

یکی از جدیدترین روش های شکل دهی مواد، فرم دهی به وسیله لیزر می باشد. در این شیوه تنش های حرارتی ایجاد شده در اثر حرارت دهی موضعی ماده موجب تغییر شکل می شود. به علت وابستگی این شیوه به خواص حرارتی ماده می توان با کمک آن فلزات سخت و همچنین قطعات ظریف و پیچیده را شکل دهی نمود. فرآیند گرمایش خطی لیزر یکی از فرآیندهای شکل دهی گرم ورق های فلزی است. این روش به کمک لیزر، در راستای مورد نظر حرارت داده می شود و در اثر نیروهای بین لایه ها لنگر نسبتاً بزرگی ایجاد و باعث خم شدن ورق می شود. از مزایای لیزر می توان به انعطاف پذیری، قابلیت اتوماسیون اشاره کرد. قابلیت خم کاری با لیزر نیاز به مطالعات بیشتری دارد تا بتوان پارامترهایی تاثیر گذار را تشخیص داد. دراین مقاله بر آنیم تا اثر سرعت تابش دهی لیزر به ورق، تعداد خطوط تابش دهی و توان لیزر را نسبت به خم ورق به صورت تجربی بررسی نماییم. با استفاده از شیوه تاگوچی نتایج مورد مطالعه قرار گرفته است. در نهایت یک آنالیز رگریسون انجام می شود و یک معادله بدست می آید تا مشخص شود کدام یک از پارامتر ها تاثیر بیشتری دارند

کلیدواژه ها:

شکل دهی ، فرمینگ ، لیزر