تحلیلی بر جایگاه سازمانهای غیردولتی در روند بهینه سازی مصرف آب کشاورزی

کسب حمایت مردم در استفاده مطلوب از آب کشاورزی و جلب مشارکت آنان در اجرای برنامه های حفظ و احیا، توسعه و بهره برداری بهینه از این منبع خدادادی، مدتها است که به عنوان یکی از اهداف اساسی مطرح بوده و کم و بیش نیز پیگیری شده است تحلیلی گذرا بر نتایج و دستاوردهای ناشی از اجرای این برنامه ها، گویای این واقعیت است که هراندازه مشارکت آگاهانه کشاورزان و مجریان برنامه ها دراین زمینه عمیق تر باشد اجرای برنامه ها نیز با موفقیت بیشتری همراه است اگرچه بسیاری از دست اندرکاران و مجربیان فعالیتهای مربوط به بخش مردمی و سازمانهای غیردولتی (Non Government organization = N.G.O) در رابطه با آب و آبیاری کوشش داشته اند تا به تعمیق همکاری و بسط و گسترش بینش بهره برداران و نیز مجریان طرحهای آبیاری همت گمارند اما به لحاظ گستردگی کار و تنوع موضوع و برنامه ها، دستیابی به اهداف با کاستی های فراوانی توام بوده است کلیه متفکران سیاسی و اجتماعی، تشکلهای انسانی را یک ارگانیزم عقلانی از افراد انسان معرفی نموده اند و آنرا عالی ترین عنصر حیات اجتماعی می دانند که در راستای نیل به اهداف والاتر درجهت تعالی جامعه تلاشی مستمر دارند از طرفی حضور تشکلها و نهادهای غیردولتی و مردمی در عرصه منابع آبی کشور جزئی از اهداف بلند مدت برنامه به منظور استفاده مناسب از آن است. این مقاله که حاصل تحقیقات کتابخانه ای و اسنادی بر پایه پژوهشها و نتایج علمی روزآمد می باشد با هدف تبیین جایگاه و نقش و اهمیت تشکلهای غیردولتی و بومی در روند استفاده بهینه آب کشاورزی، انجام گرفته و با ارائه تحلیلهایی علمی بعد از تئوریکی مبادرت به نظریه پردازی دراین خصوص نموده اند.

کلیدواژه ها:

سازمانهای غیردولتی ، N.G.O ، مشارکت تشکلهای بومی و مردمی ، آب کشاورزی ، مصرف بهینه ،