نگرشی آماری بر افزایش تدریجی تبخیر - تعرق گیاه مرجع در مشهد و پیامدهای احتمالی آن

استان خراسان و شهر مشهد بطور عمده برمنابع آبهای زیرزمینی متکی است میزان برداشت از این منابع تقریبا برای کل استان از میزان تغذیه بیشتر است و تا بحال هیچ چاره اساسی برای مقابله با این بیلان منفی اندیشیده نشده است بیشترین مصرف آبهای استحصالی در بخش کشاورزی می باشد. جهت بررسی تغییرات زمانی تبخیر - تعرق، اطلاعات هواشناسی و اقلیمی ایستگاه مشهد در طول دوره سی ساله 1970 تا 2000 جمع آوری و برای کلیه ماههای آن تبخیر - تعرق گیاه مرجع محاسبه شد. روابط رگرسیون بین تبخیر - تعرق و سالهای وقوع برقرار شد و آزمون معنی دار بدون شیب خط رگرسیون بعنوان آزمون روند در تبخیر - تعرق در نظر گرفته شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تبخیر - تعرق گیاه مرجع از سال 1981 روند افزایشی را در سطح 5 درصد دارا بوده است چنین روندی برای کلیه ماههای سال نیز وجود داشت ولی زمان شروع آن با یکدیگر تطابقی کاملی برخوردار نبود. از میان کلیه پارامترهای دخیل در تبخیر - تعرق، درجه حرارت بطور عمده روند افزایشی معنی داری را از خود نشان داد. لیکن بقیه پارامترهای دیگر از روند مشخصی تبعیت نمی کردند میانگین 5 ساله اخیر تبخیر - تعرق حدود 5/7 درصد بیشتر از میانگین درازمدت بدست آمد که مستلزم بار مضاعفی برمنابع آبهای زیرزمینی می باشد.

کلیدواژه ها:

تبخیر ، تعرق گیاه مرجع ، روند زمانی ، مشهد