بررسی و مقایسه روشهای فائو و اس - سی - اس در طراحی آبیاری شیاری در ایستگاه تحقیقات کشاورزی تجرک همدان

ایستگاه تحقیقات کشاورزی تجرک در 45 کیلومتر شهر همدان قرار داشته و یکی از ایستگاههای مهم تولید و تکثیر بذر کشور بشمار می آید مساحت کل این ایستگاه 2500 هکتار است اما تنها حدود 500 هکتار آن برای کشت محصولات زراعی ( سیب زمینی ، گندم، جو) آماده شده است. به همین دلیل طرح جاری برای ساماندهی اراضی ایستگاه ( تعیین ابعاد قطعات زراعی) اجرا شد تا ضمن استفاده از روشهای آبیاری سطحی، امکان تجهیز مرحله به مرحله ایستگاه به سیستمهای پیشرفته آبیاری تحت فشار میسر باشد. در این طرح ابتدا دو روش طراحی ابیاری شیاری ( روش فائو، روش اس. سی . اس) با یکدیگر مقایسه شده و روش مناسب به مهندسین مشاور معرفی گردید. براساس توصیه فائو، اگر بخواهند بدون انجام محاسبات طراحی، طول شیار را تخمین بزنند از قانون Tn/4 استفاده می شود. تا تلفات نفوذ عمقی کاه ش یابد. این قانون اولین بار توسط کریدل و همکاران (1965) پیشنهاد شده است د رمواردی که ضرائب معادله نفوذ براساس داده های صحرایی مشخص است میتوان از نسبتهای دیگری استفاده کرد تا تلفان نفوذ عمقی در حد معینی کنترل گردد. سازمان حفاظت خاک آمریکا (SCS) براساس مطالعات کوستیاکف روش دیگری را برای طراحی طول شیار پیشنهاد نموده است که جنبه تئوریکی داشته و براساس قوانین حاکم بر حرکت آب درمجاری روباز استوار است. امتیاز عمده این روش وارد ساختن ضریبی برای تصحیح محیط خیس شده شیار در معادلات طراحی است با این وجود دقت این روش به مقدار زیادی به سرعت پیشروی آب در شیار و میزان تطابق آن با اعداد پیش بینی شده توسط فرمول پیشروی SCS بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

فائو ، آبیاری شیاری ، اس. سی.اس