اثرکاربرد متانول روی برگهای گیاه سویا رقم ویلیامز(Glycine max L. Merr)

در سالهای اخیر مطالعات بسیار جالبی در رابطه با اثر متانول بر روی رشد و عملکرد گیاهان زراعی انجام شده است. کارهای Nonomura ( 1992)تحول چشمگیری را در این زمینه ایجاد کرده است. هدف: دانه های سویا با توجه به داشتن منابع چربی و پروتئین فراوان می توانند به عنوان کیی از منابع غذایی مهم کشورمان به شمار آیند در نتیجه استفاده از راههایی که بتواند عملکرد این گیاه را بالا ببرد بسیار مفید خواهد بود. روش مطالعه: گیاهان سویا حدود ده روز قبل از گلدهی با محلولهای متانولی 10 ، 25 و 50 درصد در چهار نوبت الکل پاشی شدند. پس از گذشت دوره ی رشد رویشی و زایشی گیاهان برداشت شدند و ویژگیهای ریخت شناسی و اجزای عملکردی آنها بررسی شد و نمونه هایی از گلها نیز برای بررسی های میکروسکوپی انتخاب شدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که در تیمار متانولی 10 درصد تعداد شاخه ها , تعداد نیامکها و وزن هزاردانه درگیاه افزایش معنی داری یافته است. در این تیمار تعداد دانه های گرده و ضخامت نیز افزایش یافته است و سلولهای تاپی تا آخرینمرحله نموی دانه های گرده باقی مانده اند. بحث: افزایش عملکرد گیاه در اثر تیمار متانولی با یافته های et al. Mirakhori ( 2009)همسو است. افزایش تعدادشاخه ها, تعداد دانه های گرده و ضخامت اگزین ونیز ویژگیهای سلولهای تاپی در نمونه های تیمار شده با یافته های مجد و جنوبی ( 1376 - 1375 ) مطابقت دارد.نتیجه گیری: پاشیدن متانول روی برگهای گیاهان سبب افزایش محصول و عملکرد گیاه می شود.

کلیدواژه ها:

متانول ، سویا ، اجزای عملکردی