ارزیابی تاثیر شیوه های مختلف جداسازی بر تکوین بلاستومرهای واحد جنین دوسلولی موش تا مرحله بلاستوسیست

جداسازی بلاستومرهای جنین های پیش از لانه گزینی و بررسی تکوین آنها، یکی از گام های مهم در باروری آزمایشگاهی (IVF) است. با برداشتن فقط یک سلول می توان کیفیت این جنین ها را بررسی کرد، علاوه بر آن می توان با کشت این سلول (بلاستومر جدا شده از جنین)، پتانسیل تکوینی آن را بررسی نمود. تحقیقات نشان داده است که قدرت تکوین بلاستومرهای جدا شده از جنین پیش از لانه گزینی اندک است و با توجه به اینکه ممکن است شیوه های جداسازی، یکی از علل عقب ماندگی رشد آنها باشد، در این مطالعه چهار شیوه جداسازی بلاستومرهای جدا شده از جنین های دوسلولی موش را در آزمایشگاه تا مرحله بلاستوسیست مقایسه کردیم. برداشتن زوناپلوسیدا و جداسازی بلاستومرها توسط روش شیمیایی ( محلول تیرود، هیالورونیداز، ( EDTA و شیوه مکانیکی انجام گرفت. نتایج تحقیق ما نشان داد که همه شیوه های برداشتن زوناپلوسیدا و جداسازی بلاستومرها بر تکوین آنها تاثیری منفی دارند اما زمانی که از شیوه مکانیکی برای حذف زونا پلوسیدا و جدا شدن بلاستومرها استفاده شد، نتایج بهتری حاصل گردید.