طراحی بهینه ی میراگرجرمی تنظیم شده تحت ارتعاش زلزله مصنوعی بادرنظر گرفتن انرژی هیسترزیس

میراگرهای جرمی تنظیم شده (TMD) یکی از سیستمهای کنترل غیرفعال سازهها میباشد که با بالا بردن میرایی سازه، منجر به بهبود پاسخهای دینامیکی سازه میشود. عملکرد TMD وابسته به تعدادی پارامترهای مشخص میباشد که بر عملکرد لرزهای سازهها به شدت تاثیرگذار میباشد. هدف از این تحقیق، تعیین بهینه پارامترهایTMD در سازههای فولادی بر پایه یک مسیله بهینهسازی میباشد. بدین منظور، حداقل نمودن بیشینه انرژی هیسترزیس کل سازه بهعنوان معیاری از سطح خسارت سازه بهعنوان تابع هدف و پارامترهای TMD به عنوان متغیرهای مسیله تعریف شدهاند. فرایند بهینهسازی با استفاده از روش الگوریتم اجتماع پرندگان (PSO) انجام شده است. برای مدل سازه از یک قاب خمشی مدلسازی شده با نرمافزار OpenSEES تحت ارتعاش اغتشاش سفید استفاده شده است. جهت بهدست آوردن مقدار انرژی هیسترزیس سازه از نرمافزار Matlab استفاده میشود. نتایج نشان میدهد که با تعیین پارامترهای بهینه TMD به روش پیشنهادی، عملکرد لرزهای سازه بهبود مییابد و مقادیر انرژی هیسترزیس بهطور قابل توجهی کاهش مییابد که نشان دهندهی کاهش خسارت سازه میباشد.

کلیدواژه ها:

میراگرهای جرمی تنظیم شده ، کنترل غیرفعال ، انرژی هیسترزیس ، الگوریتم بهینه سازی اجتماع پرندگان (PSO) ، اغتشاش سفید