بررسی رفتار حرارتی پانل های گچی حاوی مواد تغییر فاز دهنده

امروزه یکی از مشکلات اساسی جوامع امروز، کمبود انرژی و آلودگی محیط زیست می باشد. با توجه به این که ساختمان ها یکی از بزرگ ترین مصرف کنندگان انرژی می باشند در دهه های اخیر محققان توجه بیش تری به مسئله ی بهینه سازی انرژی در ساختمان ها پیدا کرده اند. در میان راهکار های گوناگونی که به منظور کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها مورد تحقیق قرار گرفته اند، استفاده از مواد تغییر فاز دهنده در اجزای تشکیل دهنده ی ساختمان مانند دیوار ها، کف ها و سقف ها مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در این پژوهش عملکرد حرارتی و مقاومت مکانیکی دیوار های ساخته شده از گچ با ضخامت های 7 و 10 سانتی متر حاوی ماده ی تغییر فاز دهنده به صورت مخلوط در طرح اختلاط با درصد های وزنی 10 و 15 در نمونه های توپر بررسی شده است. از پلی اتیلن گلیکول رده ی 600 به عنوان ماده ی تغییر فاز دهنده استفاده شده و نمونه ها تحت دمای یک روز تابستانی شهرهای اردبیل و اصفهان آزمایش شدند. برای بررسی عملکرد حرارتی نمونه ها از دستگاه شبیه ساز دمای هوای شبانه روز استفاده شد و حداکثر میزان کاهش دما و میزان کاهش دمای نهایی سطح داخلی نمونه ها و میزان تاخیر زمانی در رسیدن به این دمای حداکثر به عنوان معیار سنجش عملکرد حرارتی نمونه ها بررسی گردید. هم چنین چرخه ی ذوب و انجماد ماده ی تغییر فاز دهنده در یک شبانه روز کامل مورد مطالعه قرار گرفت. از بررسی نتایج به دست آمده، مشخص شد که استفاده از مواد تغییر فاز دهنده باعث کاهش دمای سطح داخلی نمونه های توپر تا 7/5 درجه ی سانتی گراد می شود و تا 8 ساعت تاخیر زمانی در رسیدن به دمای حداکثر نهایی ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

پلی اتیلن گلیکول ، پانل گچی ، عملکرد حرارتی ، ماده تغییر فاز دهنده