ارزیابی پنج روش محاسباتی تبخیر و تعرق مرجع با روش FAO-56 در برخی مناطق ایران

سرزمین ایران در کمربند خشک و بیابانی جهان قرار دارد. چنین موقعیتی در بسیاری از مناطق کشور محدودیتهایی را از نظر اقلیم و آب و هوای مناسب و مساعد کشاورزی بهوجود آورده است. در بیان پتانسیل توسعه کشاورزی و منابع آب و خاک واژه تبخیر و تعرق اهمیت شایان توجهی دارد. روشهای مختلفی برای تخمین تبخیر و تعرق وجود دارد، اما عملکرد این معادلات در شرایط اقلیمی گوناگون متفاوت است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی روشهای مختلف تخمین تبخیر و تعرق مرجع در چند منطقه ایران است. در این راستا با توجه به داده های چهار ایستگاه هواشناسی از پنج روش تشعشعی و دمایی بصورت ماهانه استفاده شد. با مرجع قرار دادن روش FAO-56 ، معادله های مختلف ارزیابی شدند. نتایج ارزیابیهای آماری نشان داد روش دمایی بلانی-کریدل با کمترین میزان میانگین جذر مربعات خطا (RMSE) با مقادیر حدود (0/11 - 0/14) و بالاترین میزان همبستگی به مقدار (0/99) در هر 4 ایستگاه بهترین روش برآورد تبخیر و تعرق مرجع است.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق مرجع ، روش دمایی ، روش تشعشعی ، بلانی-کریدل ، . RMSE