ارتباط ساختار متن روایی تاریخ جهانگشا با ساختار ذهن و اندیشه جوینی

گذشته، بواسطه نظام زبانی به صورت متن مکتوب تاریخی درمی آید. تاریخنویس با توجه به بینش خود و با گزینش رویدادهای گذشته به اسناد موجود، نظم میدهد و آنها را در قالب روایت منسجم بیان میکند. او از این طریق گذشته را بازنمایی میکنداز. آنجا که متن تاریخی حامل اندیشه مورخ آنست، پس تاریخنگری مورخ در تاریخ نگاری او بازتاب دارد. مساله اینجاست که این تاثیر، چگونه در بازنمایی روایی تاریخ نویس نمایان میشود در این پژوهش با ترسیم طرح روایی تاریخ جهانگشا ، از سطح ظاهری متن عبور کرده و هایلایه پنهان آن (ذهنیت پس آن) را درمییابیم. این ساختارهای نهان در روایت تاریخی جوینی، فهم عمیق تری از نگرش مورخ را به ما میدهد. جوینی با مهارت زبانی خود توانسته جدای از محتوا، در صورت ظاهری روایتش هم به هدف خود جامه تعین بخشد. او با آمیزش آگاهی ملی(کاربرد اساطیر و اشاره به برخی ابیات شاهنامه فردوسی) و نگرش مذهبی(استناد به آیات قرآن) در روایت تاریخش، ضمن افشاگری از ستم مغولان، به دفاع از ارزشها و عقایدوهویت ملی خویش میپردازد و با احیاء، تحول و تداوم آنها، این گنجینه را به آیندگان منتقل میکند

کلیدواژه ها:

تاریخ جهانگشای جوینی ، تاریخ نگاری ، تاریخ نگری ، روایت.