شگرد فردوسی درتوصیف صحنه و فضای رزم در شاهنامه
محل انتشار: نهمین همایش ملی پژوهش های زبان و ادبیات فارسی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 630
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCNRPL09_221
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
شاهنامهی فردوسی، قابلیتهای فراوانی برای عرضه در قالب نمایش و فیلم دارد و این امر مرهون دقت سرایندهی آن درتوصیف صحنه و فضای داستانهاست. روشهایی که فردوسی در خلق صحنه و فضا از آنها بهره گرفته با شیوه های صحنه پردازی نمایشنامه های امروزی شامل روشهای فراخ منظر، نمایشی و تلخیص قابل تطبیق است. فضا تابعی از صحنه است ورخدادهای صحنه، جوی از شادی، غم، اضطراب، هیجان، تنش، ترس و ...را پدید میآورد که فردوسی با مهارت در شعر خود این فضاها را برای خواننده تداعی میکند. فردوسی به یاری توصیف زمان، مکان، حالات و اعمال شخصیتها و استفاده از عناصر بلاغی، صفات و قیدها در آفرینش صحنه ها و فضاهای داستان به صورت زنده و موثر توفیق یافته است. در این پژوهش توصیف صحنه و فضای برخی رزمهای شاهنامه بررسی و تحلیل میشود. نبردهای شاهنامه به انواعی چون: نبرد تن به تن، شبیخون، حمله ی گروهی سپاهیان به یکدیگر و جنگ با موجودات اهریمنی و خیالی تقسیم میگردد که هر کدام روش توصیف ویژه ی خود را میطلبد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
کلثوم سجادی فر
دانش آموخته ی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یاسوج
اطهر تجلی اردکانی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یاسوج