اثر دوز و شیوهی تلقیح نانوذرات اکسید روی بر ساختار بافتی لوله های اسپرمساز موش

با روند رو به رشد صنعت نانوتکنولوژی، جهان بیشتر در معرض نانوذرات قرار میگیرد. اما تاکنون اثرات مضر آنها بهطورمستقیم یا غیرمستقیم از طریق محیط بر بدن انسان ناشناخته است. در این مطالعه اثر سمیت نانوذرات اکسید روی(ZnO-nano (در موش های سالم بالغ (بعنوان یک مدل جانوری پستانداران) بر برخی هورمون های جنسی نر در سرم خون وبافت بیضه مورد مطالعه قرار گرفت. موش ها در پنج گروه، یک گروه کنترل و چهار گروه تیمار قرار گرفتند و نانوذرات اکسیدروی در دو غلظت 1 و 5 2 میلیگرم بر کیلوگرم وزن جانور برای دو گروه از تیمارها به صورت خوراکی و برای دو گروه ازتیمارها به صورت تزریق تجویز شد. علایم رفتاری و مرگ و میر بعد از تیمار با نانوذرات اکسید روی یادداشت شد. اثر نانو ذراتو آسیب بافتی آن در بافت بیضه بعد از 20 روز پس از تیمار مورد مطالعه قرار گرفت. موش های تیمار شده با هر دو غلظت ازنانوذرات اکسید روی علایمی از رخوت، کندی حرکت و عدم تعادل، در حرکت و پرخاشگری، را نشان دادند. مرگ سه موش بعد از هفته اول تیمار، در اثر مسومیت شدید اتفاق افتاد. مشاهده اسلاید های بافتی مربوط به بیضه، آسیبهای بافتی مشخصی را در هر چهار گروه تیمار با نانوذرات اکسید روی نسبت به گروه کنترل نشان داد. این آسیب ها نشان دهنده بی نظمی در طبقات سلولی، لوله های فاقد سلول های اسپرم ساز، پرخونی در لوله ها وتغییرات هسته سلول های اسپرم ساز بودند.

کلیدواژه ها:

موش ، نانوذره اکسید روی ، بافت بیضه ، آسیب