دیرینه شناسی خاک، مطالعه خاکهای قدیمی مناطق خشک و نیمه خشک با استفاده از علوم و فنون هسته ای و میکرومرفولوژی خاک

خاکهای شور، گچی و آهکی درصد قابل توجهی از وسعت مناطق خشک و نیمه خشک ایران را در بر گرفته اند. طبق مطالعات انجام گرفته راجع به اقلیم گذشته، با توجه به علائم مرفولوژیکی و فیزیکوشیمیایی دلایل مبتنی بر وجود رطوبت بیشتر جهت شستشوی آهک، گچ و املاح محلول تر درزمان گذشته و وجود شرایط محیطی و زمانی متفاوتی برای تشکیل خاکها وجود داشته، که حکایت از قدیمی بودن این خاکها دارد. اما فقدان شاخهص های مناسل درباره وجود اقلیم گذشته بر مشکلات مطالعه این خاکها افزوده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی منابع و تحقیقات صورت گرفته درباره مطالعه خاکهای قدیمی (پالئوسلها) با کمک تکنیک های هسته ای و مطالعه مناطق نازک (میکرومرفولوژی خاک) بوده است .از انجاییکه خاک ها دارای حافظه هوشمند قدیمی هستند، قادرند اطلاعات مفیدی راجع به فاکتورهای محیطی و فرایندهای خاکسازی می توان به اطلاعات خوبی از شرایط اکولوژیکی و محیطی زمان تشکیل خاکها دست یافت. با توجه به روشهای گوناگون مطالعه پالئوسلهای مناطق خشک و نیمه خشک، استفاده از ایزوتوپهای عناصر موجود در ترکیبات خاک و مقاطع نازک خاکها، اطلاعات خوبی برای خاک شناسان براورد نموده است. درک و شناخت ما از شرایط بیوژئوشیمی ایزوتوپهای گوناگون درخاکها می تواند توانایی ما را برای حل روابط پیچیده زیستی و غیر زیستی، بوسیله ارائه الگوها و فرایندها، در مقیاس های زمانی و مکامی مقتضی، بالا ببرد. روش میکرومرفولوژی در تعیین طبیعت صحیح افقهای باقیمانده در پالئوسولهای حذف شده مفید خواهد بود. درخاکهای قدیمی پلی ژنتیک که چندین شرایط اقلیم و خاکسازی را تجربه کرده اند، مشاهدات میکرومرفولوژی می تواند ردیف زمانی فرایندهای خاکسازی و به تبع آن شرایط محیطی گذشته را مشخص نماید.

کلیدواژه ها:

دیرینه شناسی خاک ، خاکهای قدیمی (پالئوسلها ) حافظه خاک ، تکنیک های هسته ای ، میکرومرفولوژی خاک