ارزیابی تحمل به خشکی ژنوتیپ های گندم با استفاده از شاخص های تحمل خشکی

این بررس با هدف ارزیابی تحمل به خشکی ژنوتیپ های گندم بااستفاده از شاخص های تحمل به خشکی در طی سال زراعی 89-1388 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در دو شرایط بدون تنش و تنش خشکی انتهای فصل (قطع آبیاری پس از گرده افشانی) انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه شاخص های تحمل به خشکی نشان داد که، ژنوتیپ های 2 (Bow s/crow s//kie s/vees3/MV17) و 4 (SPB S//K134 (60) Vees/3/DRUCHAMPS/4/ALVD) از نظر شاخص های میانگین هندسی GMP شاخص تحمل به تنش STI و میانگین بهره وری MP به عنوان ژنوتیپ های متحمل نسبت به تنش خشکی آخر فصل شناخته شده و در هر دو محیط تنش و بدون تنش از عملکرد بالایی برخودار بودند. براساس شاخص حساسیت به تنش SSI که مقادیر پایین آن، نشان دهنده تحمل بالای رقم به تنش می باشد، ژنوتیپ های شماره 1 (FDO 7090) و (DHI) 10 به عنوان ژنوتیپ های حساس به خشکی شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، گندم ، شاخص های تحمل به خشکی