اثرات آللوپاتیک عصاره اندام های مختلف فلفل دلمه ای Capsicum annumبر میزان رشد و زیست توه دانهال های خیار، گوجه فرنگی، فلفل دلمه ای و بادنجان

با توجه به این که بعضی گیاهان زراعی دارای اثر آللوپاتیک می باشند، بررسی تأثیر ان بر گیاهان به ویژه در تناوب زراعی و کشت توأم از اهمیت خاصی برخوردار است. برهمین اساس ، در این تحقیق توانایی آللوپاتی اندام های فلفل دلمه ای بر میزان رشد بادنجان ، گوجه فرنگی، فلفل و خیار به طور جداگانه به صورت فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح کاملاً تصادفی در سیستم کشت هیدروپونیک در گلخانه بررسی گردید. فاکتورل اول نوع گیاه (فلفل، خیار، گوجه فرنگی و بادنجان) و فاکتور دوم، نوع اندام عصاره گیری (برگ، ریشه و ساقه) بود. ابتدا عصاره الکلی پنج درصد وزنی – حجمی حاصل از اندام های برگ، ریشه و ساقه فلفل تهیه گردید. و سپس اثر آن ها بر تعداد برگ، گل، طول ریشه و ساقه، وزن تر ریشه و ساقه، وزن خشک ریشه و ساقه، به عنوان شاخص های رشد گیاهان نسبت به نمونه شاهد بدون تیمار عصاره دهی، مطالعه شد. نتایج که تحت تأثیر عصاره اندام های مختلف فلفل، عصاره برگ در مقایسه با سایر اندام ها ، رشد گیاهان فوق را بیشتر کاهش داده است. مشخص می شود که برگ دارای اثر آللوپاتی بیشتری می باشد که می توان این مسئله را به تولید نهایی مواد اللوشیمیایی در برگ مربوط دانست.

کلیدواژه ها:

آللوپاتیک ، فلفل دلمه ای ، عصاره گیاهی ، میزان رشد