بررسی و مقایسه برخی شاخص های اجتماعی تولید برنج در دو شیوه مدیریتی متعارف و نیمه مکانیزه

امروزه انسان نیازمند دستیابی به نظام هایی است که ضمن برخورداری از پویایی اقتصادی، بتواند موجببهبود وضعیت اجتماعی و ارتقا کیفیت زندگی افراد گردد. هدف اصلی این تحقیق بررسی و مقایسه برخیشاخص های اجتماعی تولید برنج در دو شیوه مدیریتی متعارف و نیمه مکانیزه در شالیزارهای شهرستان ماسالو شاندرمن واقع در غرب استان گیلان می باشد. بدین منظور تعداد 58 خانوار برنجکار در شیوه متعارف و 47خانوار در شیوه نیمه مکانیزه انتخاب شد. نتایج حاصل از آزمون تی مستقل نشان داد که از نظر تعداد اعضایخانواده (t(103,0.05)=4.06, sig=0.000)، سن (t(103, 0.05)=3.95, sig=0.000) و میزان تحصیلات (t(103,0.05)=6.63, sig=0.000) بین خانوارهای دو شیوه متعارف و نیمه مکانیزه تفاوت معنی داری وجود دارد؛ ولی از نظر میزان تجربه بین خانوارهای برنجکار در دو شیوه متعارف و نیمه مکانیزه تفاوت معنی داری وجود ندارد (t(103,0.05=1.42, sig=0.16).

کلیدواژه ها:

برنج ، شیوه متعارف ، شیوه نیمه مکانیزه ، شاخص اجتماعی ، شهرستان ماسال و شاندرمن