اثر محرک های رشد ارگانیک، نانوکلات آهن و آب مغناطیسی بر شاخص بهره وری و عملکرد روغن سویا (Glycine max) در زمان های برداشت

به منظور بررسی تاثیر محرک های رشد ارگانیک و زمان برداشت بر شاخص بهره وری سویا رقم ویلیامز، آزمایشی به صورت فاکتوریل درقالب بلوک های کامل تصادفی با 24 تیمار و 3 تکرار در سال 92-91 در موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) اجرا شد. فاکتور اول، محلول پاشی مواد شامل ( 1) نانوکلات آهن (به نسبت 2 در هزار)، ( 2) کادوستیم (به نسبت 0/5 در هزار)، ( 3) آمینول فورته (به نسبت 2 در هزار)، (4) کود حیوانی (گاوی، به میزان 10 تن در هکتار با نسبت 0/1 در آب اضافه شد)، ( 5) کمپوست زباله شهری (به میزان 10 تن در هکتار با نسبت 0/1 در آب اضافه شد)، ( 6) آب مغناطیسی ( 20 لیتر در متر مربع) و ( 7) کود شیمیایی نیتروژن خالص (به نسبت 5 در هزار از منبع اوره) به همراه یک تیمار شاهد و سه زمان برداشت شامل 1- هنگامی که دانه های غلاف در ساقه اصلی 25-20 درصد، رطوبت داشتند 2- دانه های غلاف در ساقه اصلی با 15-14 درصد رطوبت 3- دانه های غلاف در ساقه اصلی با 12-10 درصد، منظور شدند. نتایج نشان داد که محلول پاشی نانو کلات آهن، کمپوست و آب مغناطیسی در زمان برداشت دوم، بالاترین شاخص بهره وری (81/05، 80/2 و 78/15 درصد) را داشتند. بیشترین عملکرد دانه و روغن (به ترتیب 4062 و 1014 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد پروتئین ( 1503 کیلوگرم در هکتار) در محلول پاشی نانو کلات آهن در زمان برداشت دوم بدست آمد. براساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که محلول پاشی نانوکلات آهن ومواد محرک ارگانیک در زمان برداشت دوم باعث افزایش محصول و جلوگیری از اثرات مخرب آلودگی های زیست محیطی می شود.

کلیدواژه ها:

اسیدهای آمینه ، شاخص بهره وری ، سویا