برهم کنش آرسنیت با اجزای معدنی خاک

آرسنیک یکی از سمی ترین و مضرترین عناصر شناخته شده در طبیعت است که عمدتا به دو فرم آرسنات و آرسنیت درطبیعت یافت می شود. آلودگی آرسنیک در خاک ممکن است به راحتی زندگی گیاهان، حیوانات و در نهایت انسان را تحت تاثیرقرار دهد. جذب آرسنیک توسط خاک و کلوییدهای آن یکی از مهمترین فرآیندهایی است که باعث غیر فعال شدن آن می شود .بنابراین یکی از عوامل تفاوت در جذب آرسنیک روی خاک ها می تواند به خاطر تفاوت در مقدار رس و سیلت باشد . لذا در اینمطالعه همدماهای جذب سطحی آرسنیت (15mg/l 0) با اجزای معدنی (رس، سیلت و شن) چهار نمونه خاک به روش بچ مطالعه شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت تعادلی آرسنیت جذب سطحی آن افزایش یافته و در نهایت به مقدار تقریبا ثابتیمیرسد. توانایی رس در جذب سطحی و در نتیجه غیرمتحرک کردن آرسنیت در رس بیشتر از سیلت و آن هم بیشتر از شن بود .این موضوع با توجه به حساس بودن این ذره به فرسایش مهم بوده و در صورت فرسایش چنین خاک هایی احتمال انتقال آرسنی تپیوند یافته با سیلت از مناطق با پتانسیل آلایندگی بالاتر به مناطق با پتانسیل آلایندگی کمتر بیشتر است.

کلیدواژه ها:

آرسنیک ، آرسنیت ، جذب سطحی ، رس ، فرسایش